۶۸.امام باقر عليه السلام :دو فرشته از آسمان، فرود آمدند و در فضا به يكديگر رسيدند . يكى از آن دو به ديگرى گفت : تو براى چه، فرود آمدى ؟
گفت : خداوند، مرا به سوى درياى اَيله فرستاد تا ماهى اى را به سوى يكى از سلاطين كه هوس ماهى از آن دريا كرده است ، برانم . خداوند به من فرمود كه ماهيان آن دريا را به طرف صيّاد بكشانم تا آنها را براى خود بگيرد و [اين چنين ]خداوند، كافر را در كفرش به نهايت آرزويش برساند .
آن ديگرى گفت : تو براى چه فرستاده شدى ؟
گفت : خداوند، مرا براى كارى عجيب تر از مأموريت تو فرستاده ! مرا سوى بنده مؤمنِ روزه دارِ شب خيزِ سختكوش [در عمل و طاعت] خود، كه دعا و نمازش در آسمان معروف است ، فرستاد كه ديگ افطارش را چپه كنم تا خداوند، مؤمن را در آزمودن ايمانش به نهايت برساند .

۶۹.امام صادق عليه السلام :بلا ، زيور مؤمن است و براى خردمند، كرامت است ؛ زيرا گرفتار بلا شدن و شكيبايى و بردبارى ورزيدن در برابر آن ، موجب تصحيح [و تقويت ]ايمان است .

۷۰.امام على عليه السلام :ايمان مؤمن، كامل نمى شود، تا اين كه آسايش را محنت شمارد و بلا را نعمت .