حديث
۱۱.مسند ابن حنبلـ به نقل از جابر ـ :پيامبر خدا صلى الله عليه و آله ده سال در مكّه بود ۱ و در اين مدّت در عُكاظ ۲ و مَجَنّه ۳ و در موسم هاى حج در مِنا، به ميان مردم مى رفت و مى فرمود : «چه كسى مرا پناه مى دهد ؟ چه كسى مرا يارى مى رساند تا پيام پروردگارم را [به گوش همگان ]برسانم و در عوض ، بهشت برايش باشد ؟».
ما گفتيم : تا كِى بگذاريم كه پيامبر خدا از كوه هاى مكّه رانده شود و در بيم و هراس به سربرد ؟
پس ، هفتاد مرد از ما به جانب پيامبر، ره سپار و در موسم بر او وارد شديم ، و با وى در شعب عقبه، قرار گذاشتيم و به صورت يك نفره و دو نفره خود را به وى رسانديم تا اين كه همه جمع شديم و گفتيم : اى پيامبر خدا ! با شما بيعت مى كنيم .
فرمود : «با من بيعت مى كنيد بر اين كه در نيرومندى و سستى، از من حرفشنوى و فرمان بردارى كنيد ، و در تنگ دستى و گشايش، انفاق نماييد ، و امر به معروف و نهى از منكر كنيد ، و از بهر خدا بگوييد و از سرزنش هيچ سرزنشگرى بيم مداريد ، و چون به ميان شما آمدم، مرا يارى و حمايت كنيد، آن چنان كه از خودتان و زنان و فرزندانتان حمايت مى كنيد . در اين صورت، بهشت براى شما خواهد بود» .
ما بر خاستيم و با پيامبر خدا صلى الله عليه و آله بيعت كرديم .
1.با توجّه به متون فراوانى كه نشان مى دهند اين بيعت در سال سيزدهم بعثت پيامبر صلى الله عليه و آله صورت گرفته است ، مقصود در اين جا سال دهم از زمان علنى شدن دعوت پيامبر صلى الله عليه و آله است و نه از ابتداى دعوت كه چند سالى مخفيانه بود.
2.عكاظ : جايى نزديك مكّه كه در زمان جاهليت، چند روزى بازارى در آن بر پا مى شد.
3.مَجَنّه : جايى در چند ميلى پايين دست مكّه كه عرب ها در آن بازارى بر پا مى كردند.
