۵۶۷۳.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :هيچ كس از گناهان در امان نمى ماند مگر آن كه زبانش را در كام كشد.
۵۶۷۴.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :كسى كه زبانش را نگه نداشته باشد، عملى به جا نياورده است.
۵۶۷۵.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :گرفتارى انسان از زبان است.
۵۶۷۶.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :زبانت را نگه دار؛ زيرا نگهداشتن زبان صدقه اى است كه براى خودت مى دهى.
۵۶۷۷.امام على عليه السلام :هر كه زبانش را نگهدارد، خداوند عيبش را بپوشاند.
۵۶۷۸.امام على عليه السلام :ضربت زبان، دردناكتر از ضربت سرنيزه است.
۵۶۷۹.امام على عليه السلام :زبان درنده اى است كه اگر رها شود، گاز مى گيرد.
۵۶۸۰.امام على عليه السلام :هيچ چيز به اندازه زبان، سزاوار زندان طولانى مدت نيست.
۵۶۸۱.امام على عليه السلام :رسول خدا صلى الله عليه و آله فرموده است: «ايمان هيچ بنده اى درست نشود، تا آن كه دلش درست شود و دلش درست نشود، تا آن گاه كه زبانش درست شود» . بنابراين، هر كس از شما كه مى تواند با دستى نيالوده به خون و اموال مسلمانان و زبانى سالم از [هتك] آبرو و حيثيّت ايشان خداوند متعال را ديدار نمايد، بايد چنين كند.
۵۶۸۲.امام على عليه السلام :زبان خردمند، در پس دل اوست و دل نابخرد، در پس زبان او.
۵۶۸۳.امام باقر عليه السلام :راستى كه اين زبان، كليد هرخوبى و بدى است. پس، سزاوار است كه مؤمن بر زبان خود مهر زند، همان گونه كه بر [كيسه ]زر و سيم خويش مهر مى زند.
354 گفتار و كردار بيهوده
1631 ـ گفتار و كردار بيهوده
قرآن:
«و كسانى كه از بيهوده اعراض مى كنند».
«و آنان كه شهادت دروغ نمى دهند و چون بر بيهوده اى بگذرند، بزرگوارانه مى گذرند».
ر.ك : مريم : آيه 62 و قصص :آيه 55 و لقمان : آيه 6 و مدّثّر : آيه 45 و نبأ : آيه 35 .
حديث:
۵۶۸۴.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :پرارج ترين مردم، كسى است كه آنچه را بيهوده است فرو گذارد.
۵۶۸۵.امام على عليه السلام :هر سخنى كه در آن ياد خدا نباشد، بيهوده است.
۵۶۸۶.امام على عليه السلام :با فرو گذاشتن آنچه سودمند است، خود را در معرض آنچه بيهوده است قرار مده.
۵۶۸۷.امام على عليه السلامـ در نامه اى به عبداللّه بن عباس ـنوشت : اما بعد، چيزى را بجوى كه سودمند است و آنچه را كه بيهوده است فرو گذار؛ زيرا فرو گذاشتن چيزهاى بيهوده، باعت رسيدن به كارهاى سودمند است.
۵۶۸۸.مجمع البيان : امام صادق عليه السلامـ درباره آيه«و كسانى كه از بيهوده اعراض مى كنند»ـفرمود : يعنى آن كه كسى درباره تو نادرستى ببافد، يا چيزى كه در تو نيست به تو نسبت دهد و تو به خاطر خدا، از او اعراض كنى.
در روايتى ديگر آمده است: مقصود، خنياگرى و كارهاى لهو وغفلت آور است.
