310 غيبت
1454 ـ نهى از غيبت
قرآن :
«از يكديگر غيبت نكنيد؛ آيا كسى از شما دوست دارد كه گوشت برادر مرده اش را بخورد؟ آن را ناخوش داريد. [پس ]از خدا بترسيد، كه خدا توبه پذير مهربان است».
حديث :
۴۸۹۸.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :در شب معراج، مردمى را ديدمكه چهره هاى خود را با ناخنهايشان مى خراشند. پرسيدم : اى جبرئيل! اينها كيستند؟ گفت : اينها كسانى هستند كه از مردم غيبت مى كنند و آبرويشان را مى برند.
۴۸۹۹.الترغيب والترهيب :پيامبر خدا صلى الله عليه و آله فرمود : غيبت كردن بدتر از زناست. عرض شد : چگونه؟ فرمود : مرد زنا مى كند و سپس توبه مى نمايد و خدا توبه اش را مى پذيرد. اما غيبتگر آمرزيده نمى شود، تا زمانى كه غيبت شونده او را ببخشد.
۴۹۰۰.امام على عليه السلام :غيبت كردن، كار شخص ناتوان است.
۴۹۰۱.امام حسين عليه السلامـ به مردى كه در حضور ايشان از ديگرى غيبت كرد ـفرمود: اى مرد! دست از غيبت بردار؛ زيرا غيبت خورش سگهاى دوزخ است.
۴۹۰۲.امام صادق عليه السلام :غيبت نكن، كه از تو غيبت مى شود. و براى برادرت چاه مكن كه خود در آن مى افتى؛ زيرا به هر دست بدهى، با همان دست پس مى گيرى.
۴۹۰۳.امام صادق عليه السلام :مردى به على بن الحسين عليهماالسلامگفت:فلانى به شما نسبت مى دهد كه گمراه و بدعتگذار هستى. على بن الحسين به او فرمود: حقّ همنشينى با آن مرد را پاس نداشتى؛ زيرا سخن او را به ما منتقل كردى. حقّ مرا نيز به جا نياوردى زيرا از برادرم چيزى به من رساندى كه من آن را نمى دانستم!... از غيبت بپرهيز، كه آن نواله سگهاى دوزخ است و بدان كسى كه از مردم زياد عيبگويى كند، اين عيبگويى زياد بر اين نكته گواهى دهد كه او اين عيبها را به همان اندازه اى كه در خودش هست، مى جويد (به همان اندازه عيب دارد ).
1455 ـ غيبت و دين
۴۹۰۴.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :غيبت كردن در [نابودى ]دين مرد، زودتر كارگر مى افتد تا بيمارى خوره در اندرون او.
۴۹۰۵.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :هر كس از مرد يا زن مسلمانى غيبت كند، خداوند تا چهل شبانه روز نماز و روزه او را نپذيرد مگر اين كه غيبت شونده او را ببخشد.
۴۹۰۶.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :روز قيامت فردى را مى آورندو او را در پيشگاه خدا نگه مى دارند و كارنامه اش را به او مى دهند، اما حسنات خود را در آن نمى بيند. عرض مى كند : الهى! اين كارنامه من نيست! زيرا من در آن طاعات خود را نمى بينم! به او گفته مى شود : پروردگار تو نه خطا مى كند و نه فراموش. عمل تو به سبب غيبت كردن از مردم بر باد رفت. سپس مرد ديگرى را مى آورند و كارنامه اش را به او مى دهند. در آن طاعت بسيارى را مشاهده مى كند. عرض مى كند : الهى! اين كارنامه من نيست! زيرا من اين طاعات را به جا نياورده ام! گفته مى شود : فلانى از تو غيبت كرد پس حسنات او به تو داده شد.
