وي عابد و متقي بود و براي وي حكايتي است كه دلالت بر نيكويي حال وي دارد. ما اين حكايت را در  كتاب بزرگمان ذكر كرديم. ^۱
به نظر مى رسد، مراد وى از حكايت فوق، مطالب منقول از رجال النجاشى و حديث عرض دين باشد؛ همچنان كه مراد وى از كتاب بزرگ، كتاب كشف المقال فى احوال الرجال است ،كه مفقود شده است.
5. امام صادق(ع) در روايت عرض دين از حضرت عبدالعظيم، پس از اتمام كلام، فرمودند: يا اباالقاسم، انت ولينا حقاً. ^۲
6. در روايتى كه صدوق در ثواب الاعمال با سند نقل مى كند - كه زيارت حضرت عبدالعظيم همچون زيارت امام حسين(ع) در ثواب شمرده شده، رفعت مرتبه و جايگاه حضرت عبدالعظيم و اعتماد به وى روشن مى شود. روايتْ اين گونه است:

۰.حدثنى على بن احمد، قال: حدثنى حمزة بن القاسم العلوى -رحمه اللّه قال: حدثنى محمد بن يحيى العطار عمن دخل على ابى الحسن على بن محمد الهادى(ع)، من اهل الرى، قال: دخلت على ابى الحسن العسكرى(ع)، فقال: اين كنت؟ قلت: زرت الحسين(ع). قال: أما انك لو زرت قبر عبدالعظيم عندكم، كنت كمن زار الحسين بن على(ع)؛

۰.على بن احمد براى من حديث كرد. او گفت: حمزة بن قاسم علوى - خدايش بيامرزد - مرا حديث كرد. او گفت محمد بن يحيى عطار نقل كرد براى من، از كسى از اهل رى كه بر ابوالحسن على بن محمد هادى(ع) وارد شده بود. او گفت: بر ابوالحسن عسكرى(ع) واردم، پس حضرت فرمود: كجا بودى؟ گفتم: حسين بن على را زيارت كردم. حضرت فرمود: اما اگر تو قبر عبدالعظيم را -كه نزد شماست زيارت مى كردى، مثل كسى بودى كه حسين بن على(ع) را زيارت كرده است. ^۳

عبدالعظيم بن عبداللّه الحسنى -رضى اللّه عنه. ^۱
و همين عبارت را در ضمن اصحاب امام عسكرى(ع) هم آورده است. ^۲ و در مجمع الرجال به نقل از رجال طوسى اضافه مى كند كه «يروى عنهما». ^۳
3. شيخ صدوق در مشيخه كتاب من لا يحضره الفقيه، ضمن ذكر سندش به حضرت عبدالعظيم ،درباره ايشان مى گويد: و كان مرضياً. ^۴
همچنين در كتاب صوم از كتاب من لا يحضره الفقيه نيز همين تعبير را درباره وى به كار برده است. ^۵
در برخى از رواياتِ حضرت عبدالعظيم در كتب شيخ صدوق در تعبير واسطه بين عناوين اسناد، به صورت جمله معترضه، تعبير «كان مريضاً» نقل شده كه به عقيده نگارنده، اين موارد، تصحيف «كان مرضياً» است. و شاهد بر اين مدعا آنكه، اولاً، اين نوع تعبير در كتب شيخ صدوق ديده مى شود. ثانياً، تعبير «كان مريضاً» و گزارش از بيمارى راوى، امرى متعارف در بين اسناد نيست؛ لذا با توجه به اين دو قرينه، اين موارد را نيز تأكيد بر مرضى بودن حضرت عبدالعظيم مى دانيم. ^۶
مرحوم مجلسى در شرح اين عبارت مى گويد:
مراد از اين تعبير، صحت دين وى است و اينكه اصحاب به حديث وى عمل مى كرده اند و از وى راضى بوده اند. ^۷
4. علامه حلى در شرح حال وى مى گويد:
كان عابداً ورعاً، له حكاية تدل على حسن حاله، ذكرناها فى كتابنا الكبير؛