زنى كه به پا آويزان بود، بى اجازه شوهرش بيرون مى رفت.
زنى كه گوشت بدن خود را مى خورد، خود را براى مردم آرايش مى كرد.
آن كه دستهايش به پاهايش بسته بود و مارها و عقربها بر او مسلط بودند، نظافت و پاكى بدن و لباس را رعايت نمى كرد و از جنابت و حيض خويش را پاك نمى كرد و نماز را سبك مى شمرد.
زنى كه گنگ و كر و كور بود، فرزندان نامشروعش را به شوهرش نسبت مى داد.
اما آنكه گوشتهايش با قيچيهاى آتشين چيده مى شد، زنى بود كه خود را بر مردان عرضه مى كرد.
زنى كه چهره و اندامش مى سوخت و روده هاى خود را مى خورد، دلاّ ل فساد و فحشا بود.
آنكه سرش مانند خوك و بدنش مانند الاغ بود، سخن چين و بسيار دروغگو بود.
آنكه صورتش بسان سگ بود و آتش از عقبش وارد و از دهانش خارج مى شد، زنى ترانه خوان و حسود بود.
سپس حضرت فرمود: واى بر زنى كه شوهرش را به خشم آورد و خوشا به حال زنى كه همسرش از او خشنود باشد! ^۱

رابطه انسان با اجتماع

روابط انسانها، يا به دليل طبيعت و فطرت اجتماعى و يا به دليل نياز، مدنى و اجتماعى است، اگر بين افراد انسان اخلاق حسنه حاكم باشد، محيط زندگى بهشت وگرنه دردآور و دوزخى بيش نخواهد بود.
اسلام به حُسن روابط اجتماعى بسيار اهميت مى دهد. با نگاهى به فهرست ابواب احاديث جلد دوم كتاب شريف اصول كافى و كتاب الجهاد و كتاب العشرة وسائل الشيعة

زنى را ديدم كه به موى خود آويزان بود و مغز سرش مى جوشيد.
ديگرى را ديدم كه به زبانش آويزان شده بود وشربت داغ جهنمى درگلويش مى ريختند.
زنى را ديدم كه آويخته به پستانهايش بود.
زنى را ديدم كه گوشت پيكر خود را مى خورد و آتش از زير او شعله ور بود.
زنى راديدم كه پاهايش به دستانش بسته بودوماروعقربها براوچيره ومسلط شده بودند.
ديگرى را مشاهده كردم، در حالتى كه گنگ، كر و لال بود و در ميان تابوتى از آتش قرار داشت، مغز سرش از دو سوراخ بينى او بيرون مى ريخت و بدنش بر اثر جذام و بَرَص تكه تكه شده بود.
زنى را ديدم كه به پا آويزان در تنورى از آتش بود.
زنى را ديدم كه با قيچيهاى آتشين، گوشت اندامش را از پس و پيش مى چيدند.
زنى را ديدم كه صورتش مى سوخت و روده هاى خود را مى خورد.
ديگرى را ديدم كه سرش مانند سر خوك و بدنش مانند بدن الاغ و او را هزاران هزار عذاب فرا گرفته بود.
زنى را به شكل سگ ديدم، در حالى كه آتش از عقب او داخل و از دهانش خارج مى شد و فرشتگان با عمود به سر و بدن او مى زدند.
آن گاه ،حضرت زهرا(ع) عرض كرد: اى حبيب من و اى نور ديدگانم، بگو بدانم روش و عمل آنان چه بوده كه خداوند اين عذاب ها را بر آنان مقرر كرده است؟
پس حضرت در توضيح علت عذابشان فرمود: اى دخترك من، آن زنى كه به موها آويزان بود، زنى بود كه موى خود را از نامحرم نمى پوشانيد.
زنى كه به زبانش آويزان بود، همسرش را آزار مى داد.
آن كه به پستانش آويخته بود، از همبسترى با شوهرش خوددارى مى كرد.