وسيله حضرت عبدالعظيم حسنى ابلاغ فرمودند. ۱
امام در اين روايت، به شيعيان رسانده اند و توصيه هايى نيز به ايشان كرده اند.
اگرچه كه در نقل اين روايت از امام رضا(ع) ظاهراً اشتباهى صورت گرفته - كه در فصل بعد روشن خواهد شد -، اما به هر حال، صدور اين پيام و مأموريت ابلاغ آن از سوى معصوم ،خود گواه وثاقت حضرت عبدالعظيم(ع) است.
از مجموع اين شواهد، به خصوص جريانى كه نجاشى و ديگران درباره حضرت عبدالعظيم از برقى نقل كرده اند، و نيز تعبير صدوق كه مى گويد: «كان مرضياً»، مى توان وثاقت آن حضرت را احراز كرد؛ چه آنكه اين تعبير ظاهراً از آيه شريفه: «ممن ترضون من الشهداء» ۲ گرفته شده است. در تفسير امام عسكرى(ع) از امام على(ع) در تفسير اين آيه نقل شده است كه مراد كسانى هستند كه نسبت به دين و امانت و صلاحيت، و عفاف و دقت در آنچه كه شهادت مى دهند و تشخيص، مورد رضايت باشند. ۳ با توجه به اين تفسير، از مرضى بودن، وثاقت هم قابل احراز است.
و شيخ عبدالنبى جزايرى نيز در كتاب حاوى الأقوال خويش، حضرت عبدالعظيم را در بخش صحاح برشمرده است. ۴
گذشته از آنكه مجموعه روايات حضرت عبدالعظيم خود شهادت بر معتمد بودن و وثوق ائمه به وى مى دهند؛ چه آنكه نوع روايات آن حضرت در عقايد مهم و مباحث دقيق شيعى است.
با توجه به اين نكته، محقق رجالى معاصر در معجم رجال الحديث پس از نقد روايات مورد استناد در مدح آن حضرت، تصريح مى كند كه:
آنچه مشكل را آسان مى كند، اين است كه جلالت و بزرگى مقام حضرت
1.الاختصاص، ص ۲۴۷؛ بحارالانوار، ج ۱۶، ص ۶۳.
2.سوره بقره، آيه ۲۸۲.
3.تفسير امام عسكرى، ص ۶۷۲.
4.حاوى الاقوال، ج ۲، ص ۱۵۳ - ۱۵۵، رقم ۵۰۶.
