آقاى عطاردى هم با اين استدلال كه زيارت امام حسين در آن عصر بسيار سخت بوده، و ملاقات با امام عسگرى نيز در سامرا دشوار بوده است، نتيجه مى گيرد كه «اين مرد» از اهالى رى، از مجاهدان و فداييان اهل بيت بوده است كه خود را براى رساندن به كربلا و سامرا در معرض خطر و زجر و شكنجه قرار داده است؛ ولى ايشان از اين نكته غفلت كرده اند كه اساساً جريان سفر به كربلا را نيز خود اين راوى نقل كرده است و با جهالت راوى و عدم وثاقت وى، چگونه اصل زيارت وى و ملاقاتش با امام اثبات مى شود؟ به علاوه، علاقه به اهل بيت، چه تلازمى با وثاقت دارد؟
3 . بررسى روايات عبدالعظيم حسنى
شخصيت راويان احاديث را بر اساس نقلها و روايتهاى آنان نيز مى توان شناسايى كرد. از حضرت عبدالعظيم، روايات متعددى به دست ما رسيده است. برحسب آنچه در معجم الرجال آمده است، آن جناب، در 22 سند از روايتهاى كتب اربعه، قراردارد و با احتساب كتب روايى ديگر، اين رقم را تا حدود 115 مورد رسانده اند، كه البته برخى از آنها تكرارى است. به هر حال، اين رقم، در مقايسه با اصحاب «كثير الروايه»، عدد چشم گير و فوق العاده اى نيست و بر مبناى آن نمى توان استنتاج خاصى كرد.
از سوى ديگر، عبدالعظيم حسنى از جمله مشايخى نيست كه اصحاب شناخته شده و مورد اعتماد به «كثرت» از او اخذ حديث كرده و او را به عنوان شيخ خود اتخّاذ نموده باشند. بيشترين روايات وى را «ابوتراب رويانى» نقل كرده است كه در هيچ يك از مصادر رجالى نامى از او ديده نمى شود. و برخى از راويان ديگر، مانند محمد بن خالد برقى و فرزندش احمد، هرچند مجهول نيستند، ولى اعتمادشان، شخصيّت مروىّ عنه را اعتبار نمى بخشد؛ زيرا به نقل از ضعاف شهره اند.
