5
فصلنامه علوم حديث ۲۷

باخبر نمى شوند و تنها زمانى حضور مى يابند كه وقت ارائه برنامه خودشان است و پس از آن، همايش را ترك مى گويند)،
4 . سخنرانيهاى عمومى و تشريفاتى (كه بسيارى از اوقات، موضوع آنها نيز براى شركت كنندگان معلوم نيست، چنانكه متن آن نيز در اختيار آنان قرار نمى گيرد) و به سخن ديگر، اجبار شركت كنندگان اهل تحقيق به شنيدن سخنان بداهه گويى شده مديران و مسؤلان سياسى،
5 . كميّت گرايى در تعداد شركت كنندگان، منشورات و روزهاى برپايى،
6 . تبديل شدن دبيرخانه همايشها به يك سازمان رسمى جهت ارتزاق و اشتغال،
7 . بزرگ نمايى درباره موضوع همايش و يا شخصيت مورد بحث،
8 . محوريت و موضوعيت يافتن اطلاع رسانى و خدمات تحقيق، به جاى توليد فكر و طرح نظريه،
9 . وارد شدن غير متعارف مديران اجرايى و برگزاركنندگان به عرصه تأليف در محورهاى مختلف،
10 . ناتوانى دبيرخانه ها در انتشار كيفى مجموعه مقالات.
روشن است كه اگر دوازده پيشنهادى كه جنبه اثباتى دارد به كار گرفته شود و ده آسيبى كه مانع اثرگذارى مفيد و مطلوب است كنار نهاده شود، مى توان انتظار نتايج روشن و متقن از نشستهاى علمى داشت.
اينك در آستانه برپايى كنگره حضرت عبدالعظيم حسنى(ع) قرار گرفته ايم و اين شماره از فصلنامه بدين موضوع اختصاص دارد. از آن رو كه دست اندركاران مجله خود تا حدودى دست اندركار برنامه علمى كنگره اند، از صاحب نظران مى خواهند از ارزيابيها و نقدهاى دلسوزانه خويش دريغ نورزند؛ چرا كه خويشتن را مبرّا از خطا نمى شمريم، چنانكه آگاهى خود را نيز بسيار محدود مى دانيم!
سردبير


فصلنامه علوم حديث ۲۷
4

يك . پيشنهادها

1 . كارشناسى جدّى و به دور از شتاب و فضازدگى در مرحله انتخاب موضوع،
2. انتخاب موضوعات ريز و جزئى،
3. تعيين اهداف شفاف و روشن براى همايش،
4. طرح يك يا چند «پرسش علمى» در زمينه هاى مبهم و خالى مسئله،
5. شناسايى پژوهشگران خاصِ آن موضوع،
6. مأخذشناسى موضوع، با هدف پى بردن به كارهاى انجام شده (پيش از شروع به طراحى علمى)،
7. برنامه ريزى علمى بر پايه خلأها و موارد مبهم و يا با هدف به روز كردنِ تحقيقات پيشين،
8. همكارى با مؤسسات و مراكز علمى - تحقيقاتى مشابه،
9. پيش بينى نشستهاى مقدماتى،
10. اجراى نشستها به صورت جلسات عمومى و كميسونهاى تخصصى،
11 . برگزارى نشستهاى علمى پس از برپايى همايش جهت تجزيه و تحليل پژوهشها،
12. ارائه همزمان همايش در فضاى مجازى و رسانه هاى ملى.

دو . آسيب ها

1 . رها شدن حركتْ پس از پايان يافتن همايش و نپرداختن به جمع بندى و دستاوردها،
2 . هزينه هاى جانبى غيرلازم، چون هديه دادن و...، ۱
3 . متكلم وحده بودن سخنرانها و صاحبان مقالات علمى (چرا كه بسيارى از مواقع، سخنرانان و صاحبان مقاله از آرا و نظريات ديگر شركت كنندگان،

1.گفتنى است كه انتشار و توزيع آثار و محصولات همايشهاى علمى - پژوهشى، خود، حركتى فرهنگى است و بايد آن را در شمار وظايف اصلى اين گونه همايشها برشمرد.

تعداد بازدید : 12102
صفحه از 237
پرینت  ارسال به