تبارنامه
آية الله حاج ميرزا ابوالحسن شعرانى فرزند مرحوم حاج شيخ محمد، فرزند مرحوم آخوند ملاّ غلامحسين، فرزند مرحوم مولى ابوالحسن مجتهد، فرزند ملا ابوالقاسم بن عبدالعزيز بن محمد باقر بن نعمت الله تهرانى و از نوادگان آخوند ملاّ فتح الله كاشانى صاحب تفسير منهج الصادقين بودند و جدّ مادرى ايشان مرحوم آقا ميرزا ابراهيم نوّاب (طاب ثراه)، صاحب كتاب فيض الدموع و تأليفات ديگر بوده است.
زندگى و استادان
آية الله شعرانى به سال 1320 ق در تهران از دودمانى پاك، شريف و در مهد علم و فضيلت و تقوا
زاده شد و از اوان كودكى به تحصيل دانش پرداخت، ابتدا قرآن و تجويد و زبان عربى را از پدر بزرگوار خويش آموخت، سپس به مدرسه فخريّه، معروف به مدرسه خان مروى، در تهران راه يافت و شاطبيّه را در قرائت و كتب متداول حوزوى را نزد علماى تهران فرا گرفت، آنگاه به قم عزيمت كرد و در سال 1346 هنگامى كه والدشان وفات كرد، رهسپار نجف اشرف شد و در محضر درس محدث فاضل و متقى سيد ابوتراب خوانسارى شركت كرد و در رشتههاى مختلف علمى مشارٌ بالبنان گرديد و سپس به تهران بازگشت و تا پايان عمر دست از اشتغال به تدريس، تحقيق، تأليف و تتبع بر نداشت. مهمترين اساتيد علامه شعرانى در فقه و اصول و فلسفه و نجوم و رجال و حديث عبارتند از:
حكيم محقق ميرزا محمود قمى متخلص به «رضوان» كه استاد، بيشترين بهرههاى علمى را در علوم عقلى و فلسفى از ايشان بردهاند؛ مرحوم ميرزا طاهر تنكابنى، حاج شيخ عبدالنبى نورى، حكيم هيدجى، ميرزا مهدى آشتيانى، سيد ابوتراب خوانسارى، حاج آقا بزرگ ساوجى، شيخ مسيح طالقانى، اديب لواسانى، شيخ محمد رضا قمشهاى و ميرزا على اكبر يزدى.
و علوم رياضى از هيئت و نجوم و عمل به اسطرلاب و استخراج از زيج و غير آن را نزد پدر خود و ميرزا حبيب الله مشهور به ذوالفنون فرا گرفتند.