108. «...وَ لا يَسْتَخْفُونَ مِنَ اللّهِ وَ هُوَ مَعَهُمْ إِذْ يُبَيِّتُونَ ما لا يَرْضى مِنَ الْقَوْلِ...»

روض الجنان: يعنى انداخت سرقت و دروغ بر ديگرى نهادن. ^۱
929. علامه شعرانى: «انداخت» ترجمه رمى به معنى تهمت زدن و نسبت دادن. ^۲

110. «وَ مَنْ يَعْمَلْ سُوءاً أَوْ يَظْلِمْ نَفْسَهُ ثُمَّ يَسْتَغْفِرِ اللّهَ يَجِدِ اللّهَ غَفُوراً رَحِيماً»

روض الجنان: ... و در آيت دليل است بر صحّت قول ما كه گفتيم عند توبه بر خداى تعالى واجب نيست كه بنده را بيامرزد. ^۳
930. علامه شعرانى: و اين معنى مكرر گشت. و مجلسى رحمه‏الله در بحار وجوب قبول را نسبت به‏معتزله داده است و تفضّل را نسبت به اشاعره و خود تفضّل را اختيار كرده است. ^۴

112. «وَ مَنْ يَكْسِبْ خَطِيئَةً أَوْ إِثْماً ثُمَّ يَرْمِ بِهِ بَرِيئاً فَقَدِ احْتَمَلَ بُهْتاناً وَ إِثْماً مُبِيناً»

روض الجنان: «وَ إِثْماً مُبِيناً» ؛ و بزه‏اى ظاهر. و قَوْلُه: «ثُمَّ يَرْمِ بِهِ» ، كنايت به لفظ واحد
آورد و اگر چه خطيئة واثم برفت. ^۵
931. علامه شعرانى: يعنى خطئيه واثم دو چيز است و بايد ضمير تثنيه براى آنها آورد و مفرد آورد. ^۶

104. «...وَ تَرْجُونَ مِنَ اللّهِ ما لا يَرْجُونَ...»

روض الجنان: ... و بعضى دگر گفتند: مراد به رجاء خوف است، يعنى از خداى مى‏ترسى بر مخالفت فرمان او به آنچه ايشان نمى‏ترسند.
فرّاء گفت: «رجاء» به معنى خوف آن جا باشد كه حجت باشد. ^۱
925. علامه شعرانى: مانند مجاز كه تا حجت نباشد حمل بر آن نبايد كرد. ^۲

105. «...وَ لا تَكُنْ لِلْخائِنِينَ خَصِيماً»

روض الجنان: ... رسول عليه‏السلام ايشان را بخواند و همه را حاضر كرد و آن مُجارّه برفت... . ^۳
926. علامه شعرانى: يعنى كشمكش. ^۴
روض الجنان: به سبب آنكه ايشان را جاى كرده بود. ^۵
927. علامه شعرانى: ما گوييم جاى داده بود... . ^۶

106. «وَ اسْتَغْفِرِ اللّهَ إِنَّ اللّهَ كانَ غَفُوراً رَحِيماً»

روض الجنان: ... چه استغفار طاعتى است مستقل، و فايده او تحصيل ثواب باشد
به‏نزديك ما دون اسقاط عقاب، چه اسقاط عقاب خداى تَعالى كند عِند توبه و استغفار به‏تفضّل. ^۷
928. علامه شعرانى: چنان‏كه بارها گذشت و تنبيه كرديم، قبول توبه بندگان بر خداى تعالى واجب نيست بلكه تفضل است. ^۸