27. «...إِذْ قَرَّبا قُرْباناً فَتُقُبِّلَ مِنْ أَحَدِهِما وَ لَمْ يُتَقَبَّلْ مِنَ الاْخَرِ ...»

روض الجنان: ... و خداى تعالى آدم را فرمود كه اين فرزندان را به‏يكديگر ده هر يكى از ايشان بر آن دگر حلال است الاّ آنكه او را هم‏شكم باشد و هم‏شكم هابيل
لبوذ بود... . ^۱
1046. علامه شعرانى: در بحار «لوزا» به لام وزاى نوشته شده است و آن را از ابى حمزه ثمالى از حضرت امام زين‏العابدين عليه‏السلامروايت كرده است. ^۲ و غالبا روايات در تاريخ آدم و اولاد او مختلف است و توقف در آن اولى است، چون دانستن آنها لازم نبود. و علما در تحقيق آن بحث و دقت نكردند، مانند مسائل توحيد و جبر و تفويض و معاد و امثال آن در كتب عقايد بحث نشده و در كتب روايات نيز منقّح و مضبوط نيست. ^۳
روض الجنان: ... چون قابيل بالغ شد خداى تعالى براى او زنى جنّى فرستاد از فرزندان جنّ نام او حمانه در صورت انسى و خداى تعالى وحى كرد به آدم كه او را به قابيل ده، آدم او را به قابيل داد چون هابيل بالغ شد خداى تعالى از بهشت حورى فرستاد بر صورت انسى نام او نزله و وحى كرد به آدم كه او را به هابيل ده... . ^۴
1047. علامه شعرانى: جنّى و حورى فرستادن در چند خبر آمده است و حلال بودن خواهر و برادر از دو شكم نيز در چند روايت و معتبرتر از همه روايت قرب الاسناد از ابن عيسى از بزنطى است. ^۵ مجلسى رحمه‏الله روايات دويم را حمل بر تقيه كرده است. ^۶ و الله العالم. و جاى ديگر گويد: شايد مراد زنى باشد مانند حوريه در زيبايى.
و علامه حلى در نهاية الاصول درباره «علّم آدم الاسماء» گويد: اين آيه دلالت بر صحت قول اشعرى ندارد كه گويد لغات را خداوند وضع كرده و شايد خود مردم لغت وضع كنند و معنى «علم آدم الاسماء» آن است كه وضع لغت به هدايت والهام خداوند كرد مانند «و علمنّاه صنعة لبوس»^۷ و باز گويد: شايد پيش از حضرت آدم
مردمى در زمين مى‏زيستند و لغاتى وضع كرده بودند و حضرت آدم لغات آنان را آموخت. و از سخن وى معلوم مى‏گردد پيش از آدم هم قومى در زمين بودند و منقرض نشده بودند. ^۸
روض الجنان:... و قابيل آن دسته گندم بد، مِنْ اَرْدَءِ الطَّعامَ بياورد. ^۹
1048. علامه شعرانى: «مِن أردّ الطعام» يعنى از بدترين گندمها. ^۱۰
روض الجنان: ... و در خبر آورده‏اند كه خداى تعالى آن برّه را در بهشت مى‏پرورد تا به فداى اسماعيل كرد... . ^۱۱
1049. علامه شعرانى: بره را زنده كرده و در بهشت پروردند و بار ديگر به اين جهان آوردند تا ذبح كنند به جاى اسماعيل. و اين روايت ضعيف است. ^۱۲
روض الجنان: ... هابيل گفت: مرا در اين تابان نيست خداى تعالى قربان از متّقيان پذيرد. ^۱۳
1050. علامه شعرانى: تاوان و تابان به يك معنى است. ^۱۴