165. «...إِنَّ رَبَّكَ سَرِيعُ الْعِقابِ وَ إِنَّهُ لَغَفُورٌ رَحِيمٌ»
روض الجنان: «غَفُورٌ رَحِيمٌ» ؛ آمرزنده و بخشايندهام. در برابر عقاب، مغفرت و رحمت گفت و ثواب نگفت تا بهتر دعوت كند مكلّفان را با امتناع از فعلها كه بر آن مستحقّ عقاب باشند. ۱
1311. علامه شعرانى: سوره انعام سوره عقائد است و احتجاجات در توحيد و رسالت و معاد و قواعد كلى برّواحسان. و در تفسير المنار پس از ختم سوره خلاصهاى از اهم مطالب آن فهرست وار آورده است:
1. توحيد و معرفت پروردگار؛
2. در وحى و رسالت و رفع شبهه كفار از امكان ارتباط رسل با خداوند تعالى؛
3. وظايف رسول؛
4 . جواب مطاعن كفار بر قرآن كريم؛
5 . طلب آيات عذاب و معجزات اقتراحيه و عدم اجابت و علت آن؛
6. آيات بعث و قيامت و جزا؛
7. اعتقاد به عالم غيب مانند ملائكه و روح و بهشت و دوزخ و جن و امثال آن؛
8 . اختلاف در طرق و مذاهب با اتحاد دين و اتفاق در توحيد جايز نيست؛
9. سعادت و شقاوت مردم به اندازه تأثير اعمال است در نفوس ايشان؛
10. جزاء حسنه ده برابر است و جزاى سيئه يكى؛
11. كسى گناه ديگرى را بر عهده نمىگيرد؛
12. مردم در اعمال خود مختارند نه مجبور؛
13. دشمنى با پيغمبران و احكام آنان موجب هلاكت امم و ظلم و فساد است؛
14. در علم دين پيرو يقين و برهان بايد بود نه تقليد؛
15. حلال و حرام منحصر است در آنكه خداوند فرموده و ديگران حق وضع حكم ندارند؛
16. خوراك حرام منحصر در چهار چيز است به عقيده بعضى از علماى اسلام؛
17. سير در زمين و سياحت و اطلاع بر احوال امم و عبرت گرفتن از آنها واجب است؛
18. ستم و بيداد سبب زوال دولت و هلاكت اقوال ظالم است؛
19. ترغيب در علوم طبيعى و مطالعه حكم و مصالح الهى در خلقت آنها؛
20. حيات اين جهان لهو و بازى است و آخرت براى اهل تقوا بهتر است؛
21. سبّ و دشنام بتها و معبودان اقوام ديگر جايز نيست؛
22. اختلاف درجات و مراتب افراد بشر از لوازم خلقت و مطابق مشيت الهى است؛
23. پس از توبه مغفرت به فضل الهى خواهد بود. ۲ انتهى.
و در هر يك تفصيل بسيار آورده، و آنچه موافق مذهب ما نبود نقل نكرديم.
