2305. علامه شعرانى: بر فرض به يكى هم قناعت مى كردند باز متجاوز بودند؛ چون خداوند را به هيچ وجه نمى توان ديد و ملائكه را مردم عادى با چشم جهان بين نمى بينند مگر در حال خلاف عادت به چشم مثالى. ^۱
روض الجنان: و در آيت، التقاء به معنى مماسّه و مخالطت است، يعنى به يكديگر رسيدند. ^۲
2306. علامه شعرانى: «لقاى» با خدا به معنى مماسه و مخالطه هم صحيح نيست به آن معنى كه به ذهن عامه مردم مى آيد از برخورد دو جسم، وليكن مراد مؤلف از مماسه و مخالطه چيز ديگر است كه عرفا از آن تعبير به فنا و محو مى كنند، يعنى قرب كامل. ^۳

22. « ... لا بُشْرى يَوْمَئِذٍ لِلْمُجْرِمِينَ وَ يَقُولُونَ حِجْراً مَحْجُوراً» .

روض الجنان: الرَّمَكَةُ. ^۴
2307. علامه شعرانى: «رمكه» ماديان است. ^۵

25. «وَ يَوْمَ تَشَقَّقُ السَّماءُ بِالْغَمامِ وَ نُزِّلَ الْمَلائِكَةُ تَنْزِيلاً» .

روض الجنان: «وَ نُزِّلَ الْمَلائِكَةُ تَنْزِيلاً» ؛ و فرود آرند فريشتگان را فرود آوردنى. ^۶
2308. علامه شعرانى: چون آسمان كه حاجب ميان عالم دنيا و عالم اعلى است بشكافد و از ميان برود مردم فرشتگان را ببينند، چنان كه حجاب ماده از پيش چشم برداشته شود عالم ملكوت براى مردم عالم ملك ظاهر شود. ^۷

الْأَسْواقِ» ، ¹ گفت: ما هيچ پيغامبر نفرستاديم و الاّ طعام خوردى و در بازار رفتى به طلب معاش. رسول عليه السلام گفت: ما در اين بوديم كه جبريل در پيش من نشسته بود، پنداشتى كه بگداخت حتّى صارَ مِثْلَ المَرْرةِ ما گفتيم: يا رسول الله! مَرْره چه باشد؟ گفت: عدس باشد مرجُو، چنان كه بگداخت كه مانند مرجوى گشت... . ²
2303. علامه شعرانى: «مرجو» ترجمه عدس است، اما مرره يا مروه به اين معنى در جايى نيافتيم. ³

21. «وَ قالَ الَّذِينَ لا يَرْجُونَ لِقاءَنا لَوْ لا أُنْزِلَ عَلَيْنَا الْمَلائِكَةُ أَوْ نَرى رَبَّنا لَقَدِ اسْتَكْبَرُوا فِي أَنْفُسِهِمْ وَ عَتَوْا عُتُوًّا كَبِيراً» .

روض الجنان: «لَوْ لا أُنْزِلَ عَلَيْنَا الْمَلائِكَةُ» ؛ چرا فريشتگان را بر ما فرو نفرستادند، و ما چرا خداى را نمى بينيم، يعنى ايمان ما موقوف است بر يكى از اين دو: يا فريشتگان بايد كه به زمين آيند و بر صدق محمّد و نبوّت او گواهى دهند، يا ما معاينه خداى را ببينيم. ^۴
2304. علامه شعرانى: اينان مادى بودند و موجود را منحصر به جسم محسوس مى دانستند با اينكه فرشتگان و ملائكه مجردند و چيزى كه مجرد باشد به آلات حسى ادراك نمى شود. ^۵
روض الجنان: حق تعالى گفت: «لَقَدِ اسْتَكْبَرُوا فِي أَنْفُسِهِمْ» ؛ سخت متكبّر شدند اين كافران، «وَ عَتَوْا عُتُوًّا كَبِيراً» ؛ و طغيان و مجاوزت الحدّ از حدّ ببرده اند كه ايشان را جز به يكى از اين دو قناعت نيست. ^۶