70. « ... وَ عَمِلَ عَمَلاً صالِحاً فَأُوْلئِكَ يُبَدِّلُ اللّهُ سَيِّئاتِهِمْ حَسَناتٍ...» .

روض الجنان: عبدالرّحمن بن جبير گفت، مردى به نزديك رسول آمد و گفت: يا رسول الله! چه گويى مردى را كه هيچ گناه رها نكند و الاّ ارتكاب كند، و مع ذلك هيچ حاجتى و داجتى رها نكند و الاّ قطع كند، او را توبه اى باشد؟... . ^۱
2330. علامه شعرانى: داجت اتباع حاجت است، چنان كه در فارسى گويند: كار و بار و تار و مار و فى الحديث: «ما تركت حاجة ولا داجة». ^۲

رجز گفت، امّ سلَمة الخير بود كه مى گفت... . ^۱
2327. علامه شعرانى: فقها گويند تغنى زنان در عروسى كه مرد صداى آنان را نشنود جايز است و شرط آن است كه به آلات لهو نباشد و دف بى زنگ هم جايز است. و چون به مذهب محققين آواز خوش كه براى لهو باشد حرام است و به قصد ديگر جايز و نمى دانيم فقها آواز درعروسى را لهو باطل نمى دانند يا با آنكه لهو است مستثنى است. ^۲

59 . «الَّذِي خَلَقَ السَّمواتِ وَ الْأَرْضَ وَ ما بَيْنَهُما فِي سِتَّةِ أَيّامٍ ثُمَّ اسْتَوى عَلَى الْعَرْشِ...» .

روض الجنان: «الَّذِي خَلَقَ السَّمواتِ وَ الْأَرْضَ» ، ... آن خداى كه آسمان و زمين بيافريد و آنچه در ميان آن است به شش روز. ^۳
2328. علامه شعرانى: تاويل شش روز خلقت پيش از اين گذشت. ^۴

61. «تَبارَكَ الَّذِي جَعَلَ فِي السَّماءِ بُرُوجاً وَ جَعَلَ فِيها سِراجاً...» .

روض الجنان: عطا گفت: بروج، «شَرْج» است. ^۵
2329. علامه شعرانى: شرج راه آب است در زمين سنگلاخ. و درعبارتى حضرت امير المؤمنين عليه السلام كهكشان را در ميان كواكب تشبيه به راه آب در ميان سنگها فرموده است، اما مقصود عطا چندان روشن نيست. ^۶