از اميرالمؤمنين على روايت كردند كه او گفت: معنى آن است كه نصيب خود از دنيا فراموش مكن از تندرستى و قوّت و برنايى و نشاط و تونگرى كه به اين آلات طلب آخرت كنى.
حسن گفت: نصيب خود از دنيا فراموش مكن از آنچه كفايت تو را به كار بايد در دنيا از وجهى حلال كه آن نصيب تو باشد از روزى. ^۱
2411. علامه شعرانى: يعنى هم خود از دنيا بهره مند شو و هم به ديگران بخش و اين معنى نزديك تر است از معنى اول. ^۲

79. «فَخَرَجَ عَلى قَوْمِهِ فِي زِينَتِهِ...» .

روض الجنان: اسپان خنگ. ^۳
2412. علامه شعرانى: «خنگ» اسب سفيد است. ^۴

81 . «فَخَسَفْنا بِهِ وَ بِدارِهِ الْأَرْضَ فَما كانَ لَهُ مِنْ فِئَةٍ يَنْصُرُونَهُ مِنْ دُونِ اللّهِ وَ ما كانَ مِنَ المُنْتَصِرِينَ» .

روض الجنان: ... همه بگريختند و جز دو كس با او [قارون] نماندند. موسى عليه السلامگفت: يا اَرْضُ خُذيهِمْ؛ اى زمين بگير ايشان را، تا به زانو به زمين فرو شدند، دگر باره گفت: يا اَرْضُ خُذيهِمْ؛ اى زمين بگير اينان را، تا به كمر بست به زمين فرو شدند... . ^۵
2413. علامه شعرانى: «كمر» در اصل لغت فارسى چيزى است كه برميان مى بندند و آنجاى از تن را كه كمر بر او بسته مى شود ميان گويند، و كمر گفتن آن مجاز است به علاقه حال و محل. و اگر حقيقت خواهيم بايد كمرگاه گفت، يعنى جاى بستن كمر

71. «قُلْ أَ رَأَيْتُمْ إِنْ جَعَلَ اللّهُ عَلَيْكُمُ اللَّيْلَ سَرْمَداً إِلى يَوْمِ الْقِيامَةِ مَنْ إِلهٌ غَيْرُ اللّهِ يَأْتِيكُمْ بِضِياءٍ...» .

روض الجنان: «قُلْ أَرَاَيْتُمْ» ، آنگه رسول را عليه السلام گفت بگو اين كافران را بر سبيل تنبيه و تذكير نعمت من برايشان: «أَرَاَيْتُمْ» ؛ نبينى؟ و «رؤيت»، به معنى علم است، يعنى دانسته هستى، چنان كه يكى از ما گويد: حقيقت دانى و نيك شناخته هستى و مانند اين، كه اگر خداى اين شب تاريك بر شما هميشه كند و بدارد تا به روز قيامت، كيست جز خداى كه روزى روشن بيارد تا شما در او تصرّف كنى در معاش و طلب روزى كنى، هيچ جواب نتوانى دادن از اين سؤال، جز آنكه كس نيست كه بر اين قادر باشد جز خداى، آنگه حجّت بر شما متوجّه شود. و اين احتجاجى است و استدلالى بر وجه تقرير كه خداى تعالى مى كند بر توحيدش.
و اين آيت دليل است بر بطلان قول اصحاب معارف. ^۱ 2410. علامه شعرانى: گويند همه كس همه چيز را مى داند و آنها كه جاهلند به حسب ظاهر مقصرند يا تجاهل مى كنند. ^۲

77. «وَ ابْتَغِ فِيما آتاكَ اللّهُ الدّارَ الاْخِرَةَ وَ لا تَنْسَ نَصِيبَكَ مِنَ الدُّنْيا...» .

روض الجنان: «وَ ابْتَغِ فِيما آتاكَ اللّهُ الدّارَ الاْخِرَةَ» ، گفت: و طلب كن در اين مال كه خداى تو را دادسراى آخرت و ثواب. «وَ لا تَنْسَ نَصِيبَكَ مِنَ الدُّنْيا» و بهره خود از دنيا فراموش مكن.
مجاهد گفت و ابن زيد: در دنيا تقصير مكن در طاعت تا به آخرت تو را برْ دهد. اين روايت علىّ بن طَلْحه است از عبداللهِ عبّاس.