سوره روم

«بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ»

4. «فِي بِضْعِ سِنِينَ لِلّهِ الْأَمْرُ مِنْ قَبْلُ وَ مِنْ بَعْدُ وَ يَوْمَئِذٍ يَفْرَحُ الْمُؤمِنُونَ» .

روض الجنان: «لِلّهِ الْأَمْرُ» ؛ فرمان خداى راست. «مِنْ قَبْلُ وَ مِنْ بَعْدُ» ، اين مبنى است بر ضمّ بناى عارض براى قطع مضاف اليه از او چون مضاف اليه با او برند با حال جرّ شود، يقال: منْ قبلِ زيد و مِنْ بَعْدِه امّا اختيار ضمّ براى آن كردند كه اين حركت در حال اعراب بر او صورت نبندد. ^۱
2435. علامه شعرانى: چون فاعل و مبتدا و مانند آنها واقع نشوند، بلكه ظرف باشند و منصوب يا مجرور باشند به حرف جار. ^۲
روض الجنان: و امّا پسر ديگر شهر براز بغايت حليم است. ^۳
2436. علامه شعرانى: «شهر براز»... يعنى خوك كشور و براز و وراز در لغت پهلوى به معنى گراز بوده است. و انسان را بدين نامها مى خواندند چنان كه عرب ذئب و

67. «أَ وَ لَمْ يَرَوْا أَنّا جَعَلْنا حَرَماً آمِناً وَ يُتَخَطَّفُ النّاسُ مِنْ حَوْلِهِمْ...» .

روض الجنان: «وَ يُتَخَطَّفُ النّاسُ مِنْ حَوْلِهِمْ» ؛ و از پيرامن ايشان مردمان را مى ربايند، آنان كه قوى ترند بر ضعيفان ستم و غارت و قتل مى كنند. و خَطْف و اختطاف و تَخَطُّف، همه ربودن باشد به سرعت، و از اينجا گويند چاه جوى را «خطّاف»، كه به او دلو از چاه برآرند. ^۱
2434. علامه شعرانى: در برهان گويد: «چاه چو» بروزن ماه رو به معنى چاه يوز است كه قلابى باشد كه بدان چيزى كه به چاه افتد بر آرند. ^۲