شهادت مى دارد. ^۱
2463. علامه شعرانى: گوش داشتن كنايه از منتظر بودن است. ^۲
روض الجنان: ... پسر مُلْجَم بيامد. و اعداد او در كِنده بود ـ و به كوفه فرود آمد. ^۳
2464. علامه شعرانى: در آن محله از اطراف كوفه كه قبيله كنده آنجا بودند. اين حكايت [ داستان و ضرب خوردن و شهادت امير المؤمنين عليه السلام ] ترجمه از ارشاد مفيد است تا آخر قصه. ^۴
روض الجنان:... و پسر مُلجَم مى گريخت، مردى گليمى داشت بر او زد و او را بيفگند و تيغش بيوفتاد. او را بگرفتند و پيش امير المؤمنين بردند، و آن سه ديگر بجست* و به ميان مردم در شد و بگريخت. و اين يك روايت است. ^۵
2465. علامه شعرانى: سه ديگر يعنى مرد سيم كه وردان نام داشت. و در فارسى آن زمان سه ديگر مى گفتند به معنى سيم چنان كه در شاهنامه و غير آن ديده شده است. ^۶

26. «وَ أَنْزَلَ الَّذِينَ ظاهَرُوهُمْ مِنْ أَهْلِ الْكِتابِ مِنْ صَياصِيهِمْ...» .

روض الجنان: پس از آن خداى توبه او [ابو لبابة بن عبدالمنذر] بپذيرفت، و جبريل آمد و رسول را خبر داد. و او در حجره امّ سَلَمَه بود، سحرگاهى امّ سَلَمَه گفت: رسول عليه السلام بخنديد. من گفتم: يا رسول الله! دندانت خندان باد، چرا بخنديدى؟ گفت: خداى تعالى قبول توبه ابُولُبابه فرو فرستاد.
من گفتم: يا رسول الله! روا باشد كه من بروم و او را بشارت دهم؟ گفت: روا باشد،

«يا» خواندند. ^۱
2457. علامه شعرانى: * البته تفسير زهرى و مقاتل بر ديگران ترجيح دارد، چون بايد علت حكم با اصل آن مناسب باشد و مراد از قلب نفس است، يعنى يك نفر انسان هرگز دو نفر نيست چون يك تن دو نفس ندارد كه به يكى زن باشد و به يكى مادر. و از اينجا معلوم مى شود كه شخصيت انسان به نفس او است و تعدّد شخصيت به تعدّد نفس. ^۲
2458. ** يعنى أزواجكم اللاتظاهرون. ^۳ 2459. *** يعنى اللاء خواند. ^۴
2460. **** يعنى اللائى. ^۵

10. « ... وَ إِذْ زاغَتِ الْأَبْصارُ وَ بَلَغَتِ الْقُلُوبُ الْحَناجِرَ وَ تَظُنُّونَ بِاللّهِ الظُّنُونَا» .

روض الجنان: ... و اسپ را سر بداد. ^۶
2461. علامه شعرانى: يعنى رها كرد. ^۷
روض الجنان: نوائى. ^۸
2462. علامه شعرانى: «نوا» به زبان فارسى به معنى گروگان هم آمده است. ^۹

23. « ... فَمِنْهُمْ مَنْ قَضى نَحْبَهُ وَ مِنْهُمْ مَنْ يَنْتَظِرُ...» .

روض الجنان: «وَ مِنْهُمْ مَنْ يَنْتَظِرُ» ، امير المؤمنين على است كه گوش