2482. ** «پست» آرد جو و امثال آن است و غالباً آن را بريان كرده و مى خورند، به عربى سويق گويند و مردم زمان ما قاووت، و آن لغت تركى است. ^۱

55 . «لا جُناحَ عَلَيْهِنَّ فِي آبائِهِنَّ وَ لا أَبْنائِهِنَّ وَ لا إِخْوانِهِنَّ...» .

روض الجنان: «لا جُناحَ عَلَيْهِنَّ فِي آبائِهِنَّ» ، گفت: بزه اى نيست بر زنان در باب ترك حجاب در پدرانشان، يعنى اگر از پدر روى باز نپوشند، باك نيست. ^۲
2483. علامه شعرانى: استثناى پدر و ساير محارم دليل آن است كه روى از ديگران بايد پوشيد. ^۳

58 . «وَ الَّذِينَ يُؤذُونَ الْمُؤمِنِينَ وَ الْمُؤمِناتِ بِغَيْرِ مَا اكْتَسَبُوا فَقَدِ احْتَمَلُوا بُهْتاناً وَ إِثْماً مُبِيناً» .

روض الجنان: «وَ الَّذِينَ يُؤذُونَ الْمُؤمِنِينَ وَ الْمُؤمِناتِ» ، آنگه گفت: و آنان كه ايذا كنند مردان مؤمن را و زنان مؤمنات را به چيزى كه ايشان نكرده باشند از دروغى و بهتانى و غيبتى... ضحّاك و سُدّى و كلبى گفتند: مراد جماعتى متهتّكان بودند كه به شب بيرون آمدندى و دنبال زنان و پرستاران داشتندى، چون ايشان به قضاء حاجتى رفتندى انگشت در ايشان زدندى اگر بايستادندى مقصود خود از ايشان حاصل كردندى و اگر زجر كردندى ايشان را، بگريختندى. زنان اين شكايت با مردان بگفتند مردان با رسول بگفتند، خداى اين آيت فرستاد. ^۴
2484. علامه شعرانى: [انگشت در ايشان زدندى] كنايه از هزل گفتن است. ^۵

نظر در آن كس كه بر او عقد خواهى بستن، و اخبار به اين معنى وارد است.
مغيره شعبه گفت: من مى خواستم تا بر زنى عقد بندم. رسول عليه السلام مرا گفت: اول ببين او را آنگه عقد ببند. و همچنين رسول گفت: چون مردى خواهد كه بر زنى عقد بندد باكى نباشد كه در او نگرد. ^۱
2480. علامه شعرانى: اين حكم دلالت دارد بر آنكه نگاه كردن در غير هنگام اراده نكاح به زن اجنبيه جايز نيست. و اگر مطلقا جايز بود استثنا معنى نداشت. و اگر گويى: مراد نظر كردن به غير رخسار است، گوييم: اصل در جمال و پسنديدن رخسار است و در مقام پسنديدن متبادر از نظر همان است. ^۲

53 . «يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لا تَدْخُلُوا بُيُوتَ النَّبِيِّ إِلاّ أَنْ يُؤذَنَ لَكُمْ إِلى طَعامٍ غَيْرَ ناظِرِينَ إِناهُ...» .

روض الجنان: «يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لا تَدْخُلُوا بُيُوتَ النَّبِيِّ» ، گفت: اى مؤمنان و گرويدگان در سراى رسول مَروى مگر به دستورى، كه شما را اذن دهند به طعامى. مفسّران گفتند: آيت در شأن وليمه زينب آمد.* انسِ مالك گفت: آيت حجاب كس از من بهتر نداند، و ابىّ كعب از من پرسيد چون رسول عليه السلامزينب بنت جحش را به خانه برد، وليمه يى ساخت و گوسپندى بكشت و خرما بسيار و پِسْت... . ^۳ **
2481. علامه شعرانى: * وليمه زينب وليمه عام بوده براى همه مردم چون زينب راضى شد به امر پيغمبر زن بنده شد برخلاف عادت قريش و زيد از او متنفر گشت وطلاق داد و اين دل شكستگى بزرگ براى زينب جبران پذير نبود، مگر با اين گونه نكاح و وليمه، چنان كه گفتيم؛ زيرا كه زن جوان در شوهر كردن آرزوها دارد. ^۴