سوره يس
«بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ»
1. « يس »
روض الجنان: ابوبكرِ ورّاق گفت: يا سيّد البشر. اگر گويند چرا «يس» آيتى مى شمارند و «طس» نمى شمارند، گوييم: براى آنكه «طس» بر وزن «قابيل» و «هابيل» است از اسماء مفرده و و اسم مفرد آيتى نباشد، چه معنى ندارد و «ياسين» نه چنين است، براى آنكه «يا» كه در اوّل است حرف ندا را مى ماند بمنزلة قولك: يازَيْد! و چون مشتبه باشد به اين جمله اى كلام بود مفيد؛ و چون فايده دهد آن را آيتى توان شمردن. دگر آنكه مطابق سر آيات است. ۱
2512. علامه شعرانى: اين علت مستقل نيست؛ چون «طس» هم مانند «ياسين» با سر آيات مطابق است. «طس * تِلْكَ آياتُ الْقُرْآنِ وَ كِتابٍ مُبِينٍ»۲ به «ياء» و «نون» ختم مى شود و «يس وَ الْقُرْآنِ الْحَكِيمِ» به «ياء» و «ميم» و معنى آن است كه چون ديدند