آن باشد: وَقدْ اَرْسلناهُ.
عبداللهِ عبّاس گفت: او را پس از حبس به رسالت فرستاد به اهل نينوى و ايشان بالاى صد هزار مرد بودند، فذلك قوله: «وَ أَرْسَلْناهُ إِلى مِائَةِ أَلْفٍ أَوْ يَزِيدُونَ» ، يا زيادت صد هزار.
عبداللهِ عبّاس گفت: «او»، به معنى «واو» است.
... مقاتل گفت: بل يزيدُون؛ «اوْ» به معنى «بل» است. و بعضى دگر گفتند: براى ابهام بر مخاطب گفت، چنان كه يكى از ما گويد: اكلتُ اليومُ زبداً اوْتَمراً. و اين نه براى آن گويد كه شاكّ باشد در آنچه خورده باشد. اين هر سه وجه محتمل است** تا «اوْ» به معنى شك نباشد. ^۱
2560. علامه شعرانى: * اگر ترتيب ذكرى را نشانه ترتيب واقعى قرار دهيم معنى آن است كه اول او گرفتار ماهى شد و نجات يافت پس از آن سوى نينوا فرستاده شد، چنان كه در تورات است و قول ابن عباس نيز. و مؤلف فرمايد شايد فرستادن او به نينوا پيش از گرفتارى او باشد و در اين صورت محتاج به تقدير كلمه «قد» باشيم. ^۲
2561. ** ذكر عدد به استقصاى تام در وقتى كه حاجت به آن نباشد خلاف فصاحت است چنان كه فرمايد يونس را به شهرى فرستاديم كه صد و بيست و دو هزار و نهصدو چهل و يك نفر ساكن داشت. و دراين گونه موارد به يك عدد بزرگ بى كسر و زياده اكتفا بايد كرد. ^۳

166. «وَ إِنّا لَنَحْنُ الْمُسَبِّحُونَ» .

روض الجنان: «وَ إِنّا لَنَحْنُ الْمُسَبِّحُونَ» ؛ و ما او را تسبيح كنندگان ايم و آنان كه به اين صفت باشند، بندگان اسير و ذليل و خاضع باشند.

بجست و بر پشت آن اسپ نشست و اسپ در هوا شد. ^۱
2557. علامه شعرانى:در تورات گويد: عرابه از آتش آمد و ايليا در آن نشست واو را به آسمان بردند و اهل زمان ما گويند در كرات آسمان مردمى هستند در صنعت از مردم زمين ماهرتر و شايد سفينه فضايى و گردش ميان كرات براى آنها ممكن بوده است وسه هزار سال پيش به جائى رسيدند كه مردم زمين بايد پس از اين بدان رسند ـ والله العالم. و در قرآن كريم اشاره به رفتن الياس به آسمان نيست. ^۲

140. «إِذْ أَبَقَ إِلَى الْفُلْكِ الْمَشْحُونِ» .

روض الجنان:متشوّر ^۳ .
2558. علامه شعرانى: «تشوير» آشفتگى و پريشانى. ^۴

146. «وَ أَنْبَتْنا عَلَيْهِ شَجَرَةً مِنْ يَقْطِينٍ» .

روض الجنان: حينار و بادرنگ. ^۵
2559. علامه شعرانى: «بادرنگ» نوعى خيار است خوشبوى و «بادرنگ بويه» سبزى است كه بوى بادرنگ دارد. ^۶

147. «وَ أَرْسَلْناهُ إِلى مِائَةِ أَلْفٍ أَوْ يَزِيدُونَ» .

روض الجنان: «وَ أَرْسَلْناهُ إِلى مِائَةِ أَلْفٍ أَوْ يَزِيدُونَ» ، گفت: او را بفرستاديم او را به صد هزار مرد. روا بود كه اين پيش از حبس بوده باشد.* و اگر بر اين حمل كنند، تقدير بر