پستان برآمده و تازه بالغ. ^۱

77. «وَ نادَوْا يا مالِكُ لِيَقْضِ عَلَيْنا رَبُّكَ قالَ إِنَّكُمْ ماكِثُونَ» .

روض الجنان: «وَ نادَوْا يا مالِكُ» ؛ ندا كنند اهل دوزخ؛ چون كار برايشان سخت شود، گويند: اى مالك ـ و او خازن دوزخ است ـ «لِيَقْضِ عَلَيْنا رَبُّكَ» ، بگوى تا خداى جان ما بردارد و عمر بر ما به سر آرد تا از اين عذاب برهيم. قال؛ مالك جواب دهد و گويد: «إِنَّكُمْ ماكِثُونَ» ؛ شما اينجا خواهى بودن.
عبداللهِ عبّاس گفت و سدّى كه: ايشان هزار سال اين ندا مى كنند، هيچ جواب نيايد، از پس هزار سال گويند ايشان را كه: شما اينجا خواهى بودن. عبداللهِ عمر گفت: پس از چهل سال. و نَوْف گفت: پس از صد سال. ^۲
2613. علامه شعرانى: اختلاف در مدت يا به علت ضبط نكردن راوى است يا آنكه همه كنايت از مدت طولانى است؛ چون سال و ماه و روز بدان معنى كه در اين جهان است در آخرت تصور نمى شود. ^۳

كه آن را دسته و جرّه نبود. ^۱
2610. علامه شعرانى: در برهان گويد: «جره» به فتح اول و ثانى مشدد خمچه و سبو را گويند. ^۲ اما در اين عبارت به معنى ديگر است كه در برهان نيامده و احتمال دارد به معنى گوشه باشد؛ يعنى تيزى كه بر دهانه بعض ظروف گذارند تا مايع از آن آسان بريزد و فراء گفته است كوب كوزه اى است دهانه آن مدور بى گوشه. ^۳
روض الجنان: «وَ فِيها ما تَشْتَهِيهِ الْأَنْفُسُ» ، و در بهشت آن باشد كه نفسها آرزو كند. ... «وَ تَلَذُّ الْأَعْيُنُ» و چشمها را در آن لذت باشد. ^۴
2611. علامه شعرانى: شايد شهوات ديگر هم داشته باشند كه در اين جهان ندارند و شهوات زشت از آنان در بهشت مسلوب شود و اصلاً ميل به منكرات مانند زنا و اعمال ديگر يا سكر و قتل شكار لهو نكنند. بارى، لذات آن جهان به اَضعاف بيش از آن است كه در ذهن مردم اين جهان آيد و يقيناً آن موجودات كامل در سعادت كمتر از اهل دنيا نيستند. ^۵
روض الجنان: ابوظبيه السّلمى گفت: در بهشت ابرى برآيد و سايه بر جماعتى افگند، ايشان گويند: از اين ابر چه باران خواهد آمدن؟ گويند: هر چه شما خواهى. هر يكى آرزويى كنند، هر چه آرزو كنند از آنجا ببارد. يكى از ايشان گويد: امْطِرْلَنا كَواعِبَ اَتْراباً؛ بر ما ببار دختران به خانه همسران يكديگر. ^۶
2612. علامه شعرانى: در نسخه خطى اين كلمه [:به خانه] به صورت «بحمبانه» بى نقطه نوشته شده است و به نظر مى رسد مصحّف كلمه اى است به معنى