عوفى گفت از او كه: رها كن به حال خود. ^۱
2615. علامه شعرانى: معنى رها كردن دريا به سكون يا به حال خود آن است كه چون از دريا بيرون رويد زمين آن همچنان خشك بماند تا فرعونيان هم به دنبال آيند. ^۲

29. «فَما بَكَتْ عَلَيْهِمُ السَّماءُ وَ الْأَرْضُ وَ ما كانُوا مُنْظَرِينَ» .

روض الجنان: «فَما بَكَتْ عَلَيْهِمُ السَّماءُ وَ الْأَرْضُ» ، آسمان و زمين برايشان بنگريست... .
عطا گفت: گريه آسمان حمرت اطرافش باشد. سُدّى گفت: چون حسين را عليه السلامبكشتند آسمان بر او خون بگريست، و علامت آن، سرخى اطراف او بود. ^۳
2616. علامه شعرانى: سرخى آسمان علامت وقت مغرب است كه چون از مشرق زايل شود و در مغرب پديدار گردد نماز مغرب آن وقت واجب مى شود و پيش از شهادت آن حضرت نيز بوده، و اگر سخن سُدّى درست باشد مراد زيادتىِ سرخى است بيش از عادت و اينكه محمد بن سيرين گفته است پيش از آن نبوده يعنى به آن شدت كه در آن هنگام ظاهر شد. ^۴

54 . «كَذلِكَ وَ زَوَّجْناهُمْ بِحُورٍ عِينٍ» .

روض الجنان: ... و زوّجّنا هم بعيسٍ عينٍ، اى؛ ببيض واسعات العيون. ^۵
2617. علامه شعرانى: گويند: رجل أعيس الشعر أى أبيضه. ^۶

سوره دخان

«بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ»

3. «إِنّا أَنْزَلْناهُ فِي لَيْلَةٍ مُبارَكَةٍ إِنّا كُنّا مُنْذِرِينَ» .

روض الجنان: ... ديگرى گفت: در اين شب مجلس وعظ مى داشتم، يكى بر پاى خاست، گفت: ايها الشيخ! فيما الرّاحة؟ قلتُ: فى براءة السّاحة. قال: وفيم براءة السّاحة؟ قلت: فى دَوامِ النِياحَةِ. قال: فقام وهو يقول اِذاً راحتى فى راحتى، اى في كَفّى... . ^۱
2614. علامه شعرانى: يعنى اختيار راحتى در دست من است. ^۲

24. «وَ اتْرُكِ الْبَحْرَ رَهْواً إِنَّهُمْ جُنْدٌ مُغْرَقُونَ» .

روض الجنان: «وَ اتْرُكِ الْبَحْرَ رَهْواً» ، و دريا رها كن به حال خود، و قوله: «رَهْواً» ، عبارات مفسّران در او مختلف شد: عوفى گفت از عبداللهِ عبّاس: رهواً، اى؛ سمتاً.