شارستانهاى قوم لوط را و آن چهار شهرستان بود: صوانيم و دادوما و عامورا و سدوم و گفتند جبريل بر زمين انداخت پس از آنكه به آسمان برد. ^۱
2729. علامه شعرانى: روايتى است و به قول ديگر «عالِيَها سافِلَها»^۲ كه در قرآن است به معنى زير و رو كردن و ويران ساختن است، چنان كه در محل خود گذشت. ^۳

برحسب وهم خود و قدر ثابت و مسلم آن است كه خلقت عالم بسيار بزرگ تر است از آنكه وهم بدان احاطه كند تا به خالق چه رسد. ^۱

43. «وَ أَنَّهُ هُوَ أَضْحَكَ وَ أَبْكى» .

روض الجنان: و ذوالنّونِ مصرى گفت: دلهاى عارفان بخندانيد به آفتاب معرفت و دلهاى كافران بگريانيد به كفر و نكرت. ^۲
2726. علامه شعرانى: [نكرت] يعنى انكار، و چنان كه گفتيم مؤلف چون سخن صحيحى از بزرگان صوفيه بيند ابا از نقل آن ندارد. ^۳

49. «وَ أَنَّهُ هُوَ رَبُّ الشِّعْرى» .

روض الجنان: پندارى ازده در چشم دارد. ^۴
2727. علامه شعرانى: در چاپى «ازده» و در نسخه خطى «كژه» است و «ازدن» به معنى خليدن خار و سوزن است. ^۵
روض الجنان: و بر فراق مى گريست تا چشمش ژفگن شد. ^۶
2728. علامه شعرانى: «ژفك» بر وزن اشك به معنى چرك گوشه هاى چشم است. ^۷

53 . «وَ الْمُؤتَفِكَةَ أَهْوى» .

روض الجنان: «وَ الْمُؤتَفِكَةَ أَهْوى» ، و زمين منقلَبه را فرود برد به زمين يعنى