اولاد و خاندان خود تشريع كرده است و اين آلودگى به تهمت درباره بيگانگان نيست، چون آنها براى خود تشريع نكردند. اما خمس به غلبه گرفته مى شود و غالباً از غنائم است كه به جنگ به دست آمده و دهنده را بر كسى منت نيست. ^۱

18. «يَوْمَ يَبْعَثُهُمُ اللّهُ جَمِيعاً فَيَحْلِفُونَ لَهُ كَما يَحْلِفُونَ لَكُمْ وَ يَحْسَبُونَ أَنَّهُمْ عَلى شَيْءٍ أَلا إِنَّهُمْ هُمُ الْكاذِبُونَ» .

روض الجنان: عبداللهِ عبّاس گفت از رسول صلى الله عليه و آله شنيدم كه: چون روز قيامت باشد منادى ندا كند: أَيْنَ خُصَماءُ اللّهِ؛ خصمان خداى كجااند؟ قَدريان بر پاى خيزند با رويهاى سياه و چشمهاى ازرق، لبها و دهنهاى ايشان كج شده، آب از دهن ايشان مى رود، گويند: والله كه ما بدون تو معبودى نگرفتيم و خدايى نپرستيديم بدون تو از آفتابى و ماهى و صنمى و وثَنى. آنگه عبداللهِ عبّاس گفت: راست گويند. ولكن شرك با ايشان از راهى آمد كه ايشان ندانستند آنگه اين آيت بخواند: «وَ يَحْسَبُونَ أَنَّهُمْ عَلى شَيْءٍ أَلا إِنَّهُمْ هُمُ الْكاذِبُونَ» ، آنگه گفت: هُمْ وَاللهِ الْقَدَريَّةُ؛ به خداى كه ايشان قدريّه باشند،* سه بار باز گفت. ^۲
2778. علامه شعرانى: مؤلف در جاى ديگر به تفصيل بيان كرده است كه قدريه جبريه اند چون هميشه نسبت درباره كسى صادق است كه اثبات منسوب كند. اماميه آنكه قايل به امامت باشد، و نحوى آنكه نحو بداند، و هيچ علت ندارد كه قدريه از اين جمله مستثنى باشد و كسانى را قدرى گويند كه نفى قضا و قدر كنند بلكه قدريه آنهايند كه گويند افعال زشت انسان به قضا و قدر الهى است و ما اختيار نداريم. اما اين روايت بر خلاف آن دلالت دارد و مؤلف ردّ آن نكرد، چون مقصودش فقط نقل قول ديگران بود. ^۳

رسول صلى الله عليه و آله گفتى: وعلَيْكُم، و ندانستى كه غرض ايشان چيست. ^۱
2775. علامه شعرانى: بسيار بعيد مى نمايد كه پيغمبر صلى الله عليه و آله متفطّن چيزى نشود كه عايشه متفطّن باشد با آنكه زنى خردسال و نا آزموده و پيغمبر مؤيّد به وحى و عصمت و خرده بين بود در هر چيز. و اين عبارت را البته دوستان عايشه جعل كردند. ^۲

12. «يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِذا ناجَيْتُمُ الرَّسُولَ فَقَدِّمُوا بَيْنَ يَدَيْ نَجْواكُمْ صَدَقَةً» .

روض الجنان: ... و اين حديث از طريق مخالفان و موافقان روايت كردند كه حضرت اميرالْمؤمنين (صلوات الله وسلامُهُ عَلَيْه) گفت: آيتى است از كتاب خداى تعالى كه فرود آمد و منسوخ شد و كس بر او عمل نكرد و نكند جز من تا به روز قيامت، و هِىَ قَوْلُهُ تعالى: «يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِذا ناجَيْتُمُ الرَّسُولَ» . ^۳
2776. علامه شعرانى: بيشتر آيات كه دعوى نسخ آن مى كنند ثابت نيست اما اين آيه مسلّماً منسوخ است. ^۴
روض الجنان: و عبد الله بن هارون الخراسانيّ گفت از حضرت امام الجنّ والانس علىّ ابن موسى الرّضا (عَلَيْهِ التَّحيَةُ والثَّناءُ) پرسيدم كه: چرا صدقه بر شما حرام كردند؟ گفت: از كارى عظيم سؤال كردى. بدان كه ما چون خود را به دادن پاكيزه كرده ايم، خداى تعالى نخواست كه به گرفتن ما را مُدنّس كند... . ^۵
2777. علامه شعرانى: اگر گويى: خداوند تعالى چرا از آلوده كردن ديگر مردم ابا نكرد و اگر صدقه گرفتن كسى را آلوده كند نبايد خدا راضى به آلوده شدن كسى باشد و نيز چه فرق است ميان خمس و زكات؟ در جواب گوييم: اگر رسول صلى الله عليه و آله خود و فرزندان خود را از صدقه مى داد بى خردان او را متّهم مى داشتند كه زكات را براى نفع خود و