سوره مُزَّمِّل

«بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ»

1. «يا أَيُّهَا الْمُزَّمِّلُ» .

روض الجنان: ابو عبدالله الْجُدَلىّ گفت: از عايشه پرسيدم از اين آيت. گفت: اين آيت آمد و من و رسول در يك چادر بوديم، طول آن چهارده گز. يك نيمه بر دوش رسول بود و يك نيمه من بر خود پوشيده بودم كه خفته بودم... . ^۱
2843. علامه شعرانى: اين سخن جدلى البته صحيح نيست؛ زيرا كه به اتفاق سوره مكى است و عايشه در مدينه پس از هجرت به ازدواج پيغمبر در آمد و شايد هنگام نزول سوره هنوز عايشه متولد نشده بود. ^۲

8 . «وَ اذْكُرِ اسْمَ رَبِّكَ وَ تَبَتَّلْ إِلَيْهِ تَبْتِيلاً» .

روض الجنان: ... ومِنْهُ الْحديثُ نهى رَسولُ الله عَنِ التَّبَتُّلْ. ^۳
2844. علامه شعرانى: در آيه امر است و در حديث نهى، و ظاهراً مراد از امر قطع علاقه دل است از دنيا و از نهى ترك كسب و كوشش. ^۴

لَدَيْهِمْ» ؛ و خداى تعالى محيط و عالم است به آنچه نزديك ايشان است. «وَ أَحْصى كُلَّ شَيْءٍ عَدَداً» ؛ و او بشمرد همه چيزى به عدد.** ¹
2841. علامه شعرانى: * تفسير مقاتل به سياق آيه سازگار است و تفسير اول مناسب نمى نمايد؛ چون علم غيب داشتن انسان و اطلاع او بر احوال آينده متوقف بر آن است كه چون از روحانيان عالم بالا چيزى بر قلب او القا شود با خيالات شيطانى و افكار و اوهام خود آميخته نشودتا يقين كند و تشخيص دهد آنچه بر قلب وى القا شده از طرف خداست و صحيح است و خبر غيب كه مى دهد واقع خواهد شد، و گرنه مانند رؤياى صادقه كه با اَضغاثِ اَحلام مخلوط مى گردد صحيح و باطِل آن امتياز داده نمى شود خداوند در تأييد علم غيب پيغمبران ذكر رصد كرده است تا از القاء شيطان حفظ كند. ²
2842. ** بيان حكمتِ آن است كه خداوند چرا پيغمبران را از القاء شيطان و اوهام و اباطيل آنان حفظ مى كند و علوم غيبى كه نازل مى شود در قلوب آنان از هر آميختگى محفوظ مى دارد، فرمود براى آنكه بداند وحى الهى بى تصرف و تغيير به مردم رسيده و خداوند تعالى به همه افعال و اقوال پيغمبران عالم است و احاطه دارد. ³