سوره تكوير

«بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ»

1. «إِذَا الشَّمْسُ كُوِّرَتْ» .

روض الجنان: «إِذَا الشَّمْسُ كُوِّرَتْ» ، حق تعالى در اين سورت طَرَفى از احوال و اهوال قيامت ياد كرد، گفت: ياد كن اى محمّد آن روز كه آفتاب را تكوير كنند. مفسران خلاف كردند در معنى اين لفظ. علىّ بن ابى طلحه گفت از عبداللهِ عبّاس: تاريك كنند. عطيّه گفت از او كه: ببرّند. ^۱
2875. علامه شعرانى: [عطيه گفت از او] يعنى از ابن عباس روايت كرد. ^۲
روض الجنان: گازر. ^۳
2876. علامه شعرانى: «گازر» جامه شوى و معرّب آن قصار. ^۴

كنى و آنچه روشن نيست دست بدارى، و اين هر دو خبر ثعلبى امام أصحاب الحديث در تفسير بياورده است به اسناد. ^۱
2874. علامه شعرانى: تعجب روايان از آن است كه معنى «أب» به روشنى از خود آيه مفهوم مى گردد: «مَتاعاً لَكُمْ وَ لِأَنْعامِكُمْ»^۲ و معلوم است كه «فاكهه» براى چهار پايان نيست، البته «أب» طعام آنها است. ^۳