2888. علامه شعرانى: در روايتِ كافى، ابواب تاريخ حضرت عسكرى عليه السلام آمده است كه وقتى نصارا به استسقا رفتند و باران باريد و مسلمانان رفتند باران نيامد، شبهه افتاد مسلمانان را، خليفه متوسّل به آن حضرت شد. وقتى ديگر كه قسّيسِ آنان به استسقا شد، حضرت عسكرى پيش رفت و استخوان يكى از انبيا كه قسّيس ميان انگشتان پنهان مى كرد و بدان توسل مى جست و خداوند به احترام آن استخوان دعاى قسّيس را اجابت مى فرمود، حضرتش آن استخوان بيرون آورد و ديگر دعاى او مستجاب نشد.
شايد در اين حديث كه گويد گوشت پيغمبران را خاك نمى خورد مخصوص به بعضى است يا كنايه است از زنده بودن و ادراك كردن آنان صلوات مردم را. چون در دنيا روح و قالب به نحوى متحدند، حالات يكى بر ديگرى اطلاق مى شود ؛ چنان كه گويى جوى روان است با آنكه جوى ثابت است و آب در جوى روان است. ^۱
روض الجنان: و معنى آيت و اختلاف اين اقوال آن باشد كه: «شَهِدَ» دو معنى دارد: گواى داد و حاضر آمد. آنجا كه حمل توان كردن بر گواى حمل بايد كردن، و آنجا كه محتمل آن معنى باشد حمل بايد كردن اِمّا بر حقيقت و اِمّا بر توسّع. آنچه از آن حقيقت بود، چون شهادت فريشتگان و شهادت پيغامبران، و آنچه مجاز باشد كَشَهادَةِ الْقُرآنِ والْحَجَرِ الأسْود ويَوْمِ الْجُمُعَةِ واَعْضَاء الإنسان... . ^۲
2889. علامه شعرانى: علماى ما چون يكى از ظواهر قرآن و سنت را مخالف عقل دانند تأويل كنند و تأويل ظاهر در اين گونه امور، مخالفِ شرع يا موجب كفر و ضلال نيست. سخن گفتن قرآن و حجرالاسود و روز عرفه و اعضاى انسان را خلاف عقل دانستند، آن را به معنى مجازى تأويل كردند. و بعضى بنابر تجسّم اعمال و صفات در عوالم آخرت آن را محال ندانستند و تأويل نكردند. ^۳

سوره بُروج

«بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ»

3. «وَ شاهِدٍ وَ مَشْهُودٍ» .

روض الجنان: «وَ شاهِدٍ» ؛ روز آدينه «وَ مَشْهُودٍ» ؛ روز عرفه. آنگه گفت: آفتاب برنيامد و فرو نشد بر هيچ روز فاضل تر از روز آدينه، در او ساعتى است كه هيچ كس نباشد كه در آن وقت دعاى كند الاّ اجابت كنند او را و يا استعاذت كند و الاّ پناه دهد او را... .
روايتى ديگر از رسول عليه السلام آن است كه: «شاهد» روز عرفه است و «مَشْهود» روز جمعه. ابو الدّرداء روايت كرد كه: رسول عليه السلام گفت: صلوات بر من بسيار فرستى روز آدينه كه آن روزى است مشهود فريشتگان حاضر باشند در او و هيچ كس نباشد كه بر من صلوات فرستد الاّ صلوات او بر من عرض كنند چون فارغ شود از آن. گفتند: يا رسول الله! و پس از وفات تو هم چنين باشد؟ گفت: خداى تعالى بر زمين حرام كرده است كه گوشت پيغامبران خورد، پيغامبران خداى زنده باشند و روزى خورند. ^۱