2898. علامه شعرانى: آيه قرآن بر اين تخصيص دلالت ندارد و اطباى قديم در منى زن خلاف كردند و اهل عصر ما گويند آن تخم كوچك كه از زن جدا مى شود و ماده فرزند است از اجزاى رحم است نه از سينه. بنابراين مراد از آيه آن است كه نطفه مرد از درون شكم ميان پشت و سينه كه جاى احشا و مكان قاذورات است بيرون مى آيد چنان كه فرمود: «مِنْ بَيْنِ فَرْثٍ وَ دَمٍ لَبَناً خالِصاً سائِغاً»^۱ ؛ يعنى از ميان سرگين و خون، شيرپاك و گوارا بيرون مى آيد. و اين از عجايب آيات است. ^۲

سوره طارق

«بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ»

3. «النَّجْمُ الثّاقِبُ» .

روض الجنان: عبداللهِ عبّاس گفت: اين نجم ستاره اى است در آسمان هفتم، چون ستارگان جاى خود بگيرند، از آسمان او فرود آيد و با ايشان باشد، و چون روز باشد، با جاى خود شود، پس او طارق باشد در آمدن و شدن، و نام آن ستاره زُحل است. ^۱
2897. علامه شعرانى:اين صفت خاص ستاره زحل نيست ؛ چون همه ستارگان شب مى آيند و روز مخفى مى شوند، مانند مهمانى كه شب بيايد و روز برود. ^۲

7. «يَخْرُجُ مِنْ بَيْنِ الصُّلْبِ وَ التَّرائِبِ» .

روض الجنان: «يَخْرُجُ مِنْ بَيْنِ الصُّلْبِ وَ التَّرائِبِ» ، يعني صُلْبَ الرَّجُلِ وترائبَ الْمرْأَةٍ، آبى كه بيرون آيد از پشت مرد و سينه زن. ^۳