سوره يوسف عليه السلام

«بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ»

1. «الر تِلْكَ آياتُ الْكِتابِ الْمُبِينِ»

روض الجنان: و «الر» آيتى نيست به اتّفاق براى آنكه مضاهى رؤوس آيات نيست به خلاف «طه»، كه آن آيتى است براى آنكه مطابق رؤوس آيات است. ^۱
1710. علامه شعرانى: در آغاز سوره يونس گفتيم اين علت كلى نيست و همه جا بدان تمسّك نمى توان كرد. ^۲ و بايد گفت تعيين آخر آيات صرف تعبّد است از اينكه «طه» به الف ختم شده و در آن سوره شبيه به آخر آيات ديگر است كه به الف ختم مى شود دليل آن نيست كه همه جا چنين باشد چنان كه «يس» و «طس» هر دو به «ياء» و «نون» ختم مى شود و شبيه به آيات ديگر اين دو سوره است با اين حال «يس» آيه است و «طس» نيست. ^۳