كافرانى كه منكر بودند نبوّت رسول را (صلوات الله عليه و على آله) گفت مى گويند كافران كه: تو پيغامبر نه اى. تو جواب ده و بگو: «كَفى بِاللّهِ شَهِيداً بَيْنِي وَ بَيْنَكُمْ» ؛ بس است خداى گواه ميان من و شما و آن كس كه علم كتاب به نزديك اوست. بعضى مفسّران گفتند: عبدالله سلام است، و بيشتر مفسّران از قدما و محدّثان و اهل اخبار و اسناد و روايات از موافقان و مخالفان برآنند كه اميرالمؤمنين على است. ^۱
1804. علامه شعرانى: اگر گويى شهادت خداى ناديده بر نبوت پيغمبر صلى الله عليه و آله كافران را سود ندارد و همچنين شهادت امير المؤمنين عليه السلام كه پسر عم اوبود و كفار هيچ يك را قبول نمى كنند. گوييم: شهادت خدا ترويج امر و ظفر دادن پيغمبر و فرستادن آيات و معجزات است و شهادت على عليه السلام به اقامه براهين و ادله. ^۲

1801. علامه شعرانى: اين مردم از پيغمبر مى خواستند آيات عذاب نازل شود، چنان كه بر امتهاى سابقه نازل شد؛ مانند نوح كه قوم وى به طوفان هلاك شد و عاد و ثمود و غير آنان. خداوند جواب مى دهد كه هنوز اجل مرگ آنها نرسيد، و اين گونه آيات فايده در ايمان آنها ندارد. و دليل ديگر بر اينكه مردم مكه آيات عذاب موعود مى خواستند نه معجزه براى اثبات نبوّت، آيت ديگر است متصل به همين آيه كه فرمايد: «إِمّا نُرِيَنَّكَ بَعْضَ الَّذِي نَعِدُهُمْ أَوْ نَتَوَفَّيَنَّكَ...» . ^۱

39. «يَمْحُوا اللّهُ ما يَشاءُ وَ يُثْبِتُ وَ عِنْدَهُ أُمُّ الْكِتابِ» .

روض الجنان: دينه. ^۲
1802. علامه شعرانى: ديروزى. ^۳

41. «أَ وَ لَمْ يَرَوْا أَنّا نَأْتِي الْأَرْضَ نَنْقُصُها مِنْ أَطْرافِها...» .

روض الجنان: رسول عليه السلام خِشم گرفت و گفت: جهودان و ترسايان كه ضالّ شدند، كتاب در ميان ايشان نبود؟ ذَهابُ الْعِلْمِ ذَهابُ العُلَماءِ؛ رفتن علم به رفتن عالمان باشد. ^۴
1803. علامه شعرانى: اگر كتاب ميان مردم باشد اما عالم نباشد كه آن را تعليم دهد و شعار دين باشد، آن علم و دين نابوده محسوب است. ^۵

43. «وَ يَقُولُ الَّذِينَ كَفَرُوا لَسْتَ مُرْسَلاً قُلْ كَفى بِاللّهِ شَهِيداً بَيْنِي وَ بَيْنَكُمْ وَ مَنْ عِنْدَهُ عِلْمُ الْكِتابِ» .

روض الجنان: «وَ يَقُولُ الَّذِينَ كَفَرُوا لَسْتَ مُرْسَلاً» ، حق تعالى در اين آيت انكار كرد بر