كه، فعل عقلا به او حوالت كرد. ۱
2168. علامه شعرانى: يعنى ضمير ذوى العقول به آنها برگردانيد؛ چون در غير عقلا «يسبحون» نمى گويند. اما چون «سباحت» يعنى شنا كردن فعل ذوى العقول است به آنها نسبت داد. ۲
46. «وَ لَئِنْ مَسَّتْهُمْ نَفْحَةٌ مِنْ عَذابِ رَبِّكَ لَيَقُولُنَّ يا وَيْلَنا إِنّا كُنّا ظالِمِينَ» .
روض الجنان: دَمِش. ۳
2169. علامه شعرانى: «دَمِش» اسم مصدر از دميدن، ترجمه نفخه است. ۴
47. «وَ نَضَعُ الْمَوازِينَ الْقِسْطَ لِيَوْمِ الْقِيامَةِ فَلا تُظْلَمُ نَفْسٌ شَيْئاً وَ إِنْ كانَ مِثْقالَ حَبَّةٍ مِنْ خَرْدَلٍ أَتَيْنا بِها وَ كَفى بِنا حاسِبِينَ» .
روض الجنان: و روايت كرده اند كه: رسول عليه السلام شب معراج ترازو ديد آويخته، هر كفّه اى از او فى سعَةِ المَشْرقِ الى المغْرِبِ؛ به فراخى مشرق و مغرب. گفت: بار خدايا! اين ترازو به چه مملوّ شد و به چه در آيد؟ گفت: به عزّ عزّت من كه، به نيم خرما درآرم چون به اخلاص بود. ۵
2170. علامه شعرانى: يعنى ترازو هر چه بزرگ تر باشد دقت آن كمتر است و چيزهاى سبك كفه آن را فرود نياورد و ترازوى به اين بزرگى اگر كوهى هم در كفه آن گذارند چيزى ننمايد. ۶
1.روض الجنان، ج ۱۳، ص ۲۲۳.
2.روح الجنان، ج ۸ ، ص ۱۸.
3.روض الجنان، ج ۱۳، ص ۲۳۱.
4.روح الجنان، ج ۸ ، ص ۲۳.
5.روض الجنان، ج ۱۳، ص ۲۳۱.
6.روح الجنان، ج ۸ ، ص ۲۳.