3. از كتاب مناقب آل ابى طالب، تأليف ابن شهر آشوب:
و ابوالفتوح (حسين بن علىّ بن محمد رازى) روايت روض الجنان و روح الجنان فى تفسير القرآن را به من اجازه داده است (مناقب ابن شهر آشوب، چاپ تهران، ج اوّل، ص 9).
4. از كتاب بعض مثالب النواصب فى نقض بعض فضائح الروافض، از شيخ نصيرالدّين عبدالجليل بن ابى الحسين بن ابى الفضل قزوينى رازى، كه از معاصرين شيخ و يا با وى قريب العصر بوده. مؤلّف در معرّفى بزرگان مذهب جعفرى و ردّ اظهار صاحب كتاب بعض فضائح الروافض، در صفحه 51 ـ 52، در باب شيخ چنين مى نويسد:
مگر به سمع اين قائل نرسيده كه مرتضى علم الهدى رضى الله عنه را چهارصد شاگرد فاضل متبحّر بوده است، دون از ديگران، و خواجه ابوجعفر نيشابورى، و قاضى ابو على الطوسى و رشيد على زيرك القمى، و خواجه امام ابوالفتوح عالم كه مصنّف بيست مجلّد است در تفسير قرآن و مؤلّف كتاب شرح الشهاب النبوى است كه همه طوايف اسلام به خواندن و نوشتن آن راغب اند و غير اينان از متقدّمان و متأخّران كه به ذكر همه كتاب مطوّل شود.
و نيز در صفحه 194، ضمن اينكه از مفسّران نام مى برد، چنين اشاره مى كند:
والشيخ ابو على الطبرسى صاحب التفسير بالعربيه و خواجه امام ابوالفتوح الرازى كه بيست مجلّد تفسير قرآن تصنيف اوست كه ائمّه و علماء همه طوايف طالب و راغب اند آن را.
و نيز در كتاب النقض، در صفحات 282، و 299 و 304 و 319 و 565 چاپ تهران، سال 1371ق/1331ش ضمن معرّفى مفسّران به مناسبت از شيخ ابوالفتوح عالم رازى سخن به ميان آمده است.
