بيست مجلّد تجزيه شده و همه جا مبادى و مقاطع مجلّدات بيستگانه صريحاً واضحاً تعيين شده.
اشاره دوّم در ص 653، سطر 3:
في الحقيقه همين تفسير فارسى ابوالفتوح رازى بوده است كه مؤلّف آن را بيست مجلّد تقسيم نموده، نه تفسير عربى مشكوك الوجود او؛ چنان كه صاحب مجالس المؤمنين به شرحى كه سابق گذشت، توهّم نموده.
ابن يوسف شيرازى در فهرست كتب خطى فارس كتابخانه مجلس شوراى ملّى چاپ 1318 ـ 1321، راجع به تفسير عربى شيخ در ص 26، سطر 10، مى نويسد:
از تفسير عربى وى، كه در مقدّمه اين تفسير تأليف آن را وعده داده اند، اثرى نيست. نگارنده شنيده بود كه دانشمند معاصر آقا شيخ آقا بزرگ تهرانى (دام عمره و توفيقه)، مؤلّف كتاب بزرگ الذريعة إلى تصانيف الشيعة، به نسخه اى از اين تفسير دست يافته، شرحى به ايشان عرض و استعلام از واقع نمود. در جواب مرقوم فرمودند كه من تا به حال بدان دست نيافته ام، ليكن يكى از هنديها، كه به عتبات مشرّف شده بود، وجود آن را در يكى از كتابخانه هاى هند خبر داد و بنا شد كه نمونه اى از آن را در مراجعت بدان جا استنساخ و براى ما بفرستد؛ امّا تاكنون نفرستاده است.
بنابر آنچه مذكور افتاد، تفسير تازى كه شيخ در آغاز جلد نخستين وعده داده بود، تاكنون مورد مشاهده و مطالعه هيچ يك از رجال تذكره نويس و يا ديگران قرار نگرفته و محقّقاً شيخ به جهاتى كه فعلاً بر ما معلوم نيست، نتوانست تفسير قران را به عربى تأليف و تصنيف كند و اينكه صاحب كتاب مجالس المؤمنين، تفسير عربى به شيخ نسبت مى دهد و مى نويسد كه تا غايتْ به نظر مطالعه وى نرسيده و نقلاً از كتاب النقض عبدالجليل قزوينى رازى مى گويد: «وظاهراً اكثر آن مجلّدات از تفسير عربى او خواهد بود»، اشتباه محض است؛ زيرا صاحب مجالس به نقل از صاحب
