وَما أُنْزِلَ مِنْ قَبْلِكَ وَبِالآخِرَةِ هُمْ يُوقِنُونَ (4) أُولئِكَ عَلى هُدىً مِنْ رَبِّهِمْ وَأُولئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ (5)» ؛
آن كتاب شك نيست در او بيان است پرهيزگاران را (2) آنان كه بگرويدند پنهانى و به پاى دارند نماز، در آنچه روزى داديم ما ايشان را هديه كنند (3) و آنان كه بگرويدند به آنچه فرو فرستادند به تو و آنچه فرو فرستادند از پيش تو، و به سراى بازپسين ايشان درست دانند (4) ايشان بربيانند از خداى ايشان و ايشان اند كه ظفريافتگان اند (5). (تفسير ابوالفتوح رازى، ج 1، ص 38) 1 .
پس از اين مقدّمات، شيخ به تفسير و ترجمه كلمات مى پردازد و اقوال و آراى ديگران را نقل مى كند و در موقع ضرورت به اشعار عربى و گاهى هم به اشعار فارسى تمثّل و استناد مى جويد.
اين چهار آيت است. اكنون بدان كه در معنى اين كلمه، اعنى «الم» ، و مانند آن خلاف كردند: بعضى گفتند، سرّ من اسرار اللّه استأثر اللّه بعلمها؛ سرّى از اسرار خداست كه خداى تعالى به علم آن مختصّ است. بعضى دگر گفتند، سرّ من اسرار القرآن؛ سرّى از اسرار قرآن است. از اميرالمؤمنين عليه السلام روايت كردند كه او گفت: «لكل كتاب صفوة و صفوة القرآن حروف التهجى؛ گفت: هر كتابى را گزيده و خالصه اى هست و خالصه قرآن اين حروف مقطّع است». عبداللّه عباس گويد: قسم است. خداى تعالى سوگند مى خورد به اين حروف؛ براى آنكه كلام او از اين حروف منظوم است. قولى ديگر از او آن است كه ثناء است كه خداى
