«ر»

راستيگر: صادق. راستين.
اگر گويند: فرشتگان از كجا دانستند كه آدم در آن خبر داد راستيگر است و آن اسماى چيزهاست بر وفق راستى، گوييم: لابد باشد از آنكه خداى تعالى علمى از آن اعلام معجزيان مقرون كند (تفسير ابوالفتوح رازى، ج 1، ص 86). ^۱
مثال ديگر:
ابوسعيد خدرى روايت كرد از رسول عليه السلام كه گفت: بازرگانان راستيگر امينى فرداى قيامت با پيغمبران و صديقان و شهيدان باشند (تفسير ابوالفتوح رازى، ج 1، ص 589). ^۲
راستين: صديق. راستينه.
گفت: چه اختيار كنى؟ گفت: من بنده ام؛ بنده را اختيار چه كار! گفت: اين بنده راستين است، او را بخريد (تفسير ابوالفتوح رازى، ج 1، ص 33). ^۳
راستينه: صديق. راستين.
گفت: اين مرد نومسلمان، مردى راستينه است (تفسير ابوالفتوح رازى، ج 3، ص 337). ^۴
رودكان: (معى كه جمع امعاء باشد) «بهار». جمع روده.
گفتند: سبب نزول آيه آن بود كه عرب و بعضى دگر جز ايشان خون در رودكانى كردندى و بر آتش نهادندى و بخوردندى (تفسير ابوالفتوح رازى، ج 2، ص 94). ^۵

رازى، ج 3، ص 231).
دويسيده: معقّد، لخته:
« «ثُمَّ كانَ عَلَقَةً» ؛ آنكه خونى بسته ستبره شده بود دويسيده» (تفسير ابوالفتوح رازى، ج 5، ص 440). ^۱
ديرينه: قديمى. كهنه. ديرين.
چهارم سام بن نوح بود و آن چنان بود كه عيسى عليه السلام چون دعوت كرد و دعوى احياى موتى كرد، او را گفتند: كدام مرده زنده كنى؟ گفت: هر كس را كه شما خواهيد. ايشان انديشه كردند و گفتند: مرده ديرينه را انديشه بايد كردن تا بدانيم كه راست مى گويد يا نه. به اتفاق گفتند: اى عيسى! اگر راست مى گويى براى ما سام بن نوح را زنده كن. گفت: گورش با من نماييد. ايشان او را به سر گور او بردند. او خداى را به نام مهم ترين بخواند. خداى (تعالى جل جلاله) سام را زنده گردانيد در گور (تفسير ابوالفتوح رازى، ج 1، ص 566). ^۲
ديگ پختن: طبخ كردن، غذا پختن.
او را گفتم: چه مصيبت رسيده تو را ؟ گفت: عجب تر مصيبتى دو پسرك داشتم كه همه سلوة دل من ايشان بودند. ساعتى بر آمد، او نيز با پيش خدا شد. همان روز پسركى ديگر داشتم طفل، و من ديگ مى پختم. مشغول شدم به كار اينان به نزديك ديگ رفت. ديگ بيفكند و بر او ريخت و او نيز سوخته شد (تفسير ابوالفتوح رازى، ج 1، ص 237). ^۳