شيياريدن: شيار كردن.
و در صفت گاو ذم است. اينجا «تثير الارض من اثرة التراب» باشد، چون خاك بازشييارند و گاو نر را از آنجا ثور خوانند كه زمين شييارند (تفسير ابوالفتوح رازى، ج 1، ص 142). ^۱

«ع»

عبر كردن: عبره كردن. گذشتن و عبور كردن.
«فبعث الله لهم ملكا وكتب عليهم القتال فلما كتب عليهم القتال قولوا»؛ بگريختند و بر جاى بنايستادند، مگر اندكى، و آن اندك آن بود كه آب نخوردند از آن جوى كه ذكرش بيايد. چون آب نخوردند، به آب عبر كردند و برابر دشمن شدند و قتال كردند و ظفر يافتند (تفسير ابوالفتوح رازى، ج 1، ص 422). ^۲
مثال ديگر:
شما امروز بر عدد اصحاب طالوتى كه به جوى عبر كردند، هيچ كس با او عبر نكردند (تفسير ابوالفتوح رازى، ج 1، ص 428). ^۳
عقيب: دنباله و آنچه از عقب چيز ديگر آيد.
و بيشتر علماء گفتند، مراد تكبير عيد است عقيب چهار نماز شام و خفتن و بامداد و نماز عيد در عيد فطر (تفسير ابوالفتوح رازى، ج 1، ص 295). ^۴
مثال ديگر:
وطلاقى كه عقيب اين چيزها بود الاّ باين نباشد (تفسير ابوالفتوح رازى،

ابوالفتوح رازى، ج 4، ص 423). ^۱
شكوهيدن: عظمت خويش اظهار كردن. ترسيدن.
چون انصار ايمان آوردند و با رسول عليه السلام بيعت كردند، قريش از آن بشكوهيدند و بترسيدند كه كار رسول بلند شد (تفسير ابوالفتوح رازى، ج 2، ص 526). ^۲
شكيبا كردن: شكيبايى كردن.
و چون گفتى: اى موسى! ما شكيبا نكنيم بر يك طعام، و بخوان براى ما خدايت را تا بيرون آرد براى ما از آنچه بروياند زمين از تره يش و سيرش و مرجريش و پيازش (تفسير ابوالفتوح رازى، ج 1، ص 129). ^۳
شگرفيدن ^۴ : لغزيدن.
قوله: «فان عثر على انهما استحقا اثماً». اگر اطلاع افتد و واقف شوند و اصل عثار شگرفيدن و افتادن بود (تفسير ابوالفتوح رازى، ج 2، ص 239). ^۵
شموس: معرب چموش. سركش.
چون يكى از شما را اسبى شموس باشد كه خواهد منقاد شود، بايد اين پشّه آيه در گوش او خواند (تفسير ابوالفتوح رازى، ج 1، ص 596). ^۶
شيطانه: شيطان، اهريمن ماده.
و زنان را ترك كردند به كلى، تا زنان با شبق شدند. شيطانه بيامد بر صورت آدمى (تفسير ابوالفتوح رازى، ج 4، ص 82).