گليگرى: بنّايى.
و انواع حرف صناعات از گليگرى و آهنگرى و درودگرى و خشت زدن (تفسير ابوالفتوح رازى، ج 2، ص 446). ^۱
كمربست: تا كمرگاه.
قتاده گفت: از كمربست تا بند پاى، دربند و قيدند (تفسير ابوالفتوح رازى، ج 1، ص 171). ^۲
مثال ديگر:
بفرمايد تا چاله بكنند و مرد را تا آنجا كنند تا كمربست و اگر زن باشد تا به سينه و به خاك پيرامن ايشان بينبازند و استوار كنند (تفسير ابوالفتوح رازى، ج 4، ص 9). ^۳
كمترينه: حدّ اقل.
فراء گفت: سبب اين است كمترينه صحبت ايشان سه كس باشد (تفسير ابوالفتوح رازى، ج 5، ص 138). ^۴
كنده گر: نقار.
و كنده گر را نقار گويند (تفسير ابوالفتوح رازى، ج 1، ص 118). ^۵
كوف: بوم.
اتفاق چنان افتاد كه در گور شكافى بود و در آن شكاف كوفى آشيانه كرد (تفسير ابوالفتوح رازى، ج 1، ص 545). ^۶

كرد: عمل.
مؤمن همه كرد باشد بى گفت؛ منافق همه گفت بى كرد (تفسير ابوالفتوح رازى، ج 1، ص 55). ^۱
كردن: ساختن.
گفت: ما مردمانيم پيشه ما گلينه كردن و سفال بسيار بكرده ايم (تفسير ابوالفتوح رازى، ج 1، ص 251). ^۲
كَش: پهلو.
رسول عليه السلام از منبر به زير آمد و ستون چوب در كَش گرفت و او را خاموش كرد (تفسير ابوالفتوح رازى، ج 1، ص 151). ^۳
كفيده: تركيده و شكافته.
اى عجب پاشنه كفيده را دوست دارى، پاى از هواى او بيرون ننهى (تفسير ابوالفتوح رازى، ج 1، ص 545). ^۴
مثال ديگر:
مجاهد گفت: لقمان بنده سياه سطبر لب پاشنه كفيده بود (ج 4، ص 272). ^۵
ككج ^۶ : تره تيزك.
و از انواع تره ها بر آن خوان همه چيز بود «ما خلا الثوم و الجرجير»، مگر سير و ككج و برميان آن سفره سرخ بود (تفسير ابوالفتوح رازى، ج 1، ص 464). ^۷