۴۲۸.لا يَنبَغِي السُّجُودُ إِلاّ للّه ِِ.

۰.ترجمه: سجده جز خداى را نشايد كرد.

(تفسير ابوالفتوح رازى ^۱ ، ج 1، ص 593)

۴۲۹.لا يُنقَصُ مالٌ مِن صَدَقَةٍ.

۰.ترجمه: هيچ مال به زكوة و صدقه بنكاهد.

(تفسير ابوالفتوح رازى ^۲ ، ج 1، ص 484)

۴۳۰.لِتَأخُذُنَّ كَما أَخَذَتِ الأُمَمُ مِن قَبلِكُم ذِراعاً بِذِراعٍ وَشِبراً بِشِبرٍ وَباعاً بِباعٍ حَتّى لَو أَنَّ أَحَداً مِن أولئِكَ دَخَلَ حُجرَ ضَبٍّ لَدَخَلتُمُوهُ.

۰.ترجمه: شما هان طريقه گيريد كه آنان كه پيش شما بودند ارش به ارش و دست به دست و بازو به بازو تا اگر يكى از ايشان در سوراخ سوسمارى شده باشد شما نيز همچنان كنى.

(تفسير ابوالفتوح رازى ^۳ ، ج 2، ص 608)
در جامع الصغير، جلد دوم، صفحه 104 به صورت «لتركبنّ سنن من كان قبلكم» ضبط شده.

۴۳۱.لِساناً ذاكِراً وَقَلباً شاكِراً وَزَوجَةً مُؤمِنَةً تُعِينُ أَحَدُكُم عَلى دِينِهِ.

۰.ترجمه: زبانى ذاكر و دلى شاكر و زنى مؤمنه كه آن شما را بر دينش يار بود.

(تفسير ابوالفتوح رازى ^۴ ، ج 2، ص 582)

۴۳۲.لَعَنَ اللّه ُ الخَمرَ وَشارِبَها وَساقِيَها وَبائِعَها وَمُبتاعَها وَعاصِرَها وَمُعصِرَها وَحامِلَها وَالمَحمُولَ إِلَيهِ وَآكِلَ ثَمَنِها.

۰.ترجمه: در اين خبر ده كس را لعنت خمر را اوّلاً و خورنده اش را و آن را كه ساقى باشد و فروشنده را و خزنده را و فشارنده را و آن را كه فرمايد فشردن و آن را كه برگيرد و آن را كه به خانه او برند و آن را كه بهاى او خورد.

(تفسير ابوالفتوح رازى ^۵ ، ج 2، ص 218؛ جامع الصغير، ج 2، ص 105)

۰.[ ترجمه: مؤمن از يك سوراخ دو بار گزيده نمى شود.]

(تفسير ابوالفتوح رازى ^۱ ، ج 3، ص 42)
در مجلد سوم تفسير ابوالفتوح، صفحه 235 به اين صورت آمده: لَنْ يُلْدَغَ المُؤْمِنُ فِىْ حُجْرٍ مَرَّتَيْنِ.
در صفحه 166 كنوز الحقائق بالفظ «لا يلسع» ضبط شده.

۰.ترجمه: مؤمن را از يك سوراخ مار دو بار نزند.

صحيح مسلم، ج 8، ص 227 (با حذف كلمه «واحد»)، جامع الصغير، ج 2، ص 204)

۴۲۶.لا يَمنَعكُم مِنَ السُّحُورِ أَذانُ بَلالٍ وَلاَالصُّبحُ المُستَطِيلُ وَلكِن الصُّبحُ المُستَطِيرُ.

۰.ترجمه: نبايد كه بانگ نماز بلال شما را منع كند از سحور خوردن و نه اين صبح بر دراز و لكن مانع اين مستطير پراكنده بود.

(تفسير ابوالفتوح رازى ^۲ ، ج 1، ص 302؛ كنوز الحقائق، ج 2، ص 167) با اختلافى.

۴۲۷.لا يَمُوتَنَّ أَحَدَكُم إِلاّ وَهُوَ بِحُسنِ الظَّنِّ بِاللّه ِ إِنَّ حُسنَ الظَّنِّ بِاللّه ِ ثَمَنُ الجَنَّةِ.

۰.ترجمه: مبادا كه مرگ به يكى از شما آيد و او به خداى گمان نيك نداشته باشد كه گمان نيكو به خداى جلّ جلاله بهاء بهشت است.

(تفسير ابوالفتوح رازى ^۳ ، ج 1، ص 312؛ كنوز الحقائق، ج 2، ص 167) با تغييرى.
در مجلّد چهارم تفسير ابوالفتوح، صفحه 543، اين حديث به صورت ديگر نيز آمد: لا يَمُوْتَنَّ أَحَدُكُمْ إِلاّ وَهُوَ بِحُسْنِ الظَّنِّ بِاللّه ِ فَإِنَّ قَوْماً أَسَاءَ الظَّنَّ بِاللّه ِ فَأَهْلَكَهُمْ.
ترجمه: نبايد كه يكى از شما بميرد و الاّ ظنّ او به خداى نيكو باشد كه گروهى گمان بد بردند به خداى تعالى ايشان را هلاك كرد.