۰.ترجمه: قانع اگر چه گرسنه است، سير است و طامع اگر چه سير است، گرسنه است.

(تفسير ابوالفتوح رازى ^۱ ، ج 1، ص 539)

۵۵۶.مَن كانَ آمِراً بِمَعرُوفٍ فَليَكُن أَمرُهُ ذلِكَ بِمَعرُوفٍ.

۰.ترجمه: هر كس كه اوامر معروف كند، بايد تا آن امر معروف نيز به معروف ^۲
كند.

(تفسير ابوالفتوح رازى ^۳ ، ج 1، ص 278)

۵۵۷.مَن كانَ القُرآنُ حَدِيثَهُ وَالمَسجِدُ بَيتَهُ بَنَى اللّه ُ لَهُ بَيتاً فِي الجَنَّةِ.

۰.ترجمه: هر كه قرآن حديث او باشد و مسجد خانه او، خداى تعالى در بهشت براى او خانه بنا كند.

(تفسير ابوالفتوح رازى ^۴ ، ج 4، ص 46)

۵۵۸.مَن كانَ يُؤمِنُ بِاللّه ِ وَاليَومِ الآخِرِ فَليُكرِم ضَيفَهُ.

۰.[ ترجمه: آنكه به خداوند و روز واپسين ايمان دارد، بايد كه ميهمانش را گرامى دارد.]

(تفسير ابوالفتوح رازى ^۵ ، ج 1، ص 267؛ جامع الصغير، ج 2، ص 153)

۵۵۹.مَن كَتَمَ عِلماً عَن أَهلِهِ أُلجِمَ يَومَ القِيامَةِ بِلِجَامٍ مِنَ النّارِ.

۰.ترجمه: هر كه او علمى پنهان كند از اهلش، روز قيامت لگامى از آتش بر سر او كنند.

(تفسير ابوالفتوح رازى ^۶ ، ج 1، ص 707؛ جامع الصغير، ج 2، ص 153)

۵۶۰.مَن كَثَّرَ صَلاتَهُ بِاللَّيلِ حَسُنَ وَجهُهُ بِالنَّهارِ.

۰.ترجمه: هر كه به شب نماز بسيار كند، به روز رويش نيكو باشد.

(تفسير ابوالفتوح رازى ^۷ ، ج 1، ص 623)
اين حديث به همين صورت در صفحه 378 مجلد سوم تفسير ابوالفتوح، و نيز
در صفحه 109 مجلّد پنجم همين تفسير مجدداً ذكر شد؛ فقط در مجلد سوم بار ديگر آن را چنين ترجمه نمود: «هر كه را نماز بسيار بود به شب، رويش نيكو بود به روز».
در مجلد دوم جامع الصغير، صفحه 153 اين حديث آمده.

(تفسير ابوالفتوح رازى ^۱ ، ج 5، ص 82)

۵۵۰.مَن فارَقَ الجَماعَةَ وَاستَذَلَّ الإِمارَةَ لَقِيَ اللّه َ وَلا وَجهَ لَهُ عِندَهُ.

۰.ترجمه: هر كس كه از جماعت مسلمانان مفارقت كند و امارت را يعنى امامت را ذليل و خوار دارد با پيش خداى تعالى شود و او را به نزديك خداى هيچ روى نباشد.

(تفسير ابوالفتوح رازى ^۲ ، ج 1، ص 108)

۵۵۱.مَن فُتِحَ لَهُ بابٌ فِي الدُّعاءِ فُتِحَت لَهُ أَبوابُ الإِجابَةِ.

۰.ترجمه: هر كه دَرِ دعا بر او بگشايند، دَرِ اجابت بر او گشاده بود.

(تفسير ابوالفتوح رازى ^۳ ، ج 1، ص 298)

۵۵۲.مِن فِقهِ المَرءِ رِفقُهُ فِي المَعِيشَةِ.

۰.[ ترجمه: از دانائى مرد مُداراى اوست در هزينه زندگى.]

(تفسير ابوالفتوح رازى ^۴ ، ج 4، ص 376؛ جامع الصغير، ج 2، ص 134؛ با «مَنْ فقه» شروع مى شود)

۵۵۳.مَن قَدَّمَ ثَلاثَةً مِنَ الوَلَدِ لَم يَمَسَّهُ النّارُ إِلاّ تَحِلَّةَ القَسَمِ.

۰.ترجمه: هر كس كه سه فرزند را در پيش افكند، آتش به او نرسد، الاّ به مقدار تحليل سوگند.

(تفسير ابوالفتوح رازى ^۵ ، ج 1، ص 377)

۵۵۴.مَن قَرَءَ بِسمِ اللّه ِ الرَّحمنِ الرَّحِيمِ كَتَبَ اللّه ُ لَهُ بِكُلِّ حَرفٍ أَربَعَةَ أَلفِ حَسَنَةٍ وَمَحاعَنهُ أَربَعَةَ أَلفِ سَيِّئَةٍ وَرَفَعَ اللّه ُ لَهُ أَربَعَةَ أَلفِ دَرَجَةٍ.

۰.ترجمه: هر كه اين آيه بخواند، خداى تعالى او را به هر حرفى چهار هزار حسنه بنويسد و چهار هزار سيّئه بسترد و چهار هزار درجه از براى او ترفيع كند.

(تفسير ابوالفتوح رازى ^۶ ، ج 1، ص 16)

۵۵۵.مَن قَنَعَ شَبِعَ وَمَن لا يَقنَعُ لا يَشبَعُ.