۰.ترجمه: بار خدايا! برسانيدم؟
أَلّلهُمَّ اشْهَدْ عَلَيْهِمْ.

۰.ترجمه: بار خدايا! گواه باش برايشان.
اين حديث از آغاز تا «وَ عادِ مَنْ عاداهُ» در مآخذ زير ضبط شده:
«مسند احمد، ج 4، ص 370 و 381؛ جامع الصغير، ج 2، ص 180؛ كنوز الحقائق، ج 133»

۵۶۴.أَلمُنكِرُ لاَخِرِنا كَالمُنكِرِ لَأَوَّلِنا ^۱ .

۰.[ ترجمه: آنكه آخرين ما را انكار كند مانند آن باشد كه آغازين ما را انكار كرده باشد.]

(تفسير ابوالفتوح رازى ^۲ ، ج 2، ص 365)

۵۶۵.مَن لَعِبَ بِالنَّردِ فَقَد عَصَى اللّه َ وَرَسُولَهُ.

۰.ترجمه: هر كه نرد بازى كند، در خدا و پيغمبر عاصى باشد.

(تفسير ابوالفتوح رازى ^۳ ، ج 1، ص 365؛ جامع الصغير، ج 2، ص 154)

۵۶۶.مَن لَعِبَ بِالنَّردِ شِيرِ فَكَأَنَّما غَمَسَ يَدَهَ فِي لَحمِ الخِنزِيرِ وَدَمِهِ.

۰.ترجمه: هر كه او نرد بازد، همچنان بود كه دست در گوشت و خون خوك زده.

(تفسير ابوالفتوح رازى ^۴ ، ج 1، ص 365)

۵۶۷.مَن لَم تَنهَهُ صَلاتُهُ عَنِ الفَحشاءِ وَالمُنكَرِ لَم تَزِدهُ مِنَ اللّه ِ إِلاّ بُعداً.

۰.ترجمه: هر كه نهى نكند او را نماز او از فحشاء منكر، آن نماز او را از خداى جز
دورى نيفزايد.

۵۶۱.مَن كَذَبَ عَلىَّ مُتَعَمِّداً فَليَتَبَوَّء بَينَ عَينَي جَهَنَّمَ مَقعَداً.

۰.ترجمه: هر كه بر من دروغ گويد، گو خويشتن را در چشم هاى دوزخ جاى ساز.

(تفسير ابوالفتوح رازى ^۱ ، ج 4، ص 68)
در جامع الصغير، مجلد دوم، صفحه 153، اين حديث آمده با «مقعدة من النار».

۵۶۲.مَن كَظِمَ غَيظاً وَهُوَ قادِرٌ عَلى إِنفاذِهِ مَلَأَهُ اللّه ُ أَمناً وَإِيماناً.

۰.ترجمه: هر كه خشمى فرو برد و او تواند تا آن خشم را از پيش ببرد، خداى تعالى دل او را پر از امن و ايمان كند.

(تفسير ابوالفتوح رازىم . همان، ج 5، ص 69. ، ج 1، ص 652؛ جامع الصغير، ج 2، ص 153)

۵۶۳.مَن كُنتُ مَولاهُ فَعَلِيٌّ مَولاهُ... أَلَستُ أَولى بِكُم مِنكُم بِأَنفُسِكُم.

(تفسير ابوالفتوح رازى ^۲ ، ج 2، ص 97)
در صفحه 192 مجلد دوم تفسير ابوالفتوح، حديث به اين صورت آمده: أَلَسْتُ أَوْلى بِكُمْ مِنْكُمْ بِأَنْفُسِكُمْ؟

۰.ترجمه: نه من به شما از شما اولى ترم؟
مَنْ كُنْتُ مَوْلاهُ فَهذا عَلِىٌّ مَوْلاهُ أَلّلهُمَّ والِ مَنْ والاهُ وَعادِ مَنْ عاداهُ وَانْصُرْ مَنْ نَصَرَهُ وَاخْذُلْ مَنْ خَذَلَهُ.

۰.ترجمه: هر كه من مولاى اويم، على مولاى اوست. بار خدايا! هر كه او را دوست
دارد، دوستش دارد و هر كه او را دشمن دارد، تو او را دشمن دار و هر كه ناصر او باشد، ناصرش باش و هر كه خاذل او باشد، مخذولش دار.
أَلّلهُمَّ هَلْ بَلَّغْتُ؟