(تفسير ابوالفتوح رازى ۱ ، ج، ص 238؛ جامع الصغير، ج 2، ص 154)
۵۶۸.مَن لَم يُحسِنِ الوَصِيَّةَ عِندَ مَوتِهِ كانَ ذلِكَ نَقصاً فِي عَقلِهِ وَمُروَّتِهِ.
۰.[ ترجمه: آنكه هنگام مرگ وصيّت نيكو نكند آن كوتاهى و نقصى در عقل و جوانمردى اوست.]
(تفسير ابوالفتوح رازى ۲ ، ج 3، ص 491)
۵۶۹.مَن لَم يَسئَلِ اللّه َ مِن فَضلِهِ غَضِبَ اللّه ُ عَلَيهِ.
۰.ترجمه: هر كس كه از خداى تعالى نخواهد از فضل او؛ خداى تعالى بر او خشم گيرد.
(تفسير ابوالفتوح رازى ۳ ، ج 1، ص 759)
۵۷۰.مَن لَم يَشكُرِ القَلِيلَ لَم يَشكُرِ الكَثِيرَ وَمَن لَم يَشكُرِ النّاسَ لَم يَشكُرِ اللّه َ وَالتَّحَدُّثُ بِنِعمَةِ اللّه ِ شُكرٌ وَتَركُهُ كُفرٌ وَالجَماعَةُ رَحمَةٌ وَالفُرقَةُ عَذابٌ.
۰.ترجمه: هر كه شكر اندك نكند، شكر بسيار نكند و هر كه شكر مردمان نكند، شكر خداى نكند و حديث كردن به نعمت خداى شكر است و ترك او كفران نعمت است و جماعت، رحمت است و فرقت، عذاب است.
(تفسير ابوالفتوح رازى ۴ ، ج 5، ص 549)
جامع الصغير اين حديث را به اين صورت آورده: مَنْ لَمْ يَشْكُرِ النّاسَ لَمْ يَشْكُرِ اللّه َ. (جامع الصغير، ج 2، ص 180)
۵۷۱.مَن ماتَ بِغَيرِ وَصِيَّةٍ ماتَ مِيتَةً جَاهِلِيَّةً.
۰.ترجمه: هر كس كه او بى وصيّت بميرد، مردن او مردن جاهلان باشد.
(تفسير ابوالفتوح رازى ۵ ، ج 1، ص 278)
۵۷۲.مَن ماتَ غَريباً مَاتَ شَهِيداً.
۰.ترجمه: هر كه او غريب ميرد، شهيد ميرد.
(تفسير ابوالفتوح رازى ۶ ، ج 1، ص 672)
