۰.[ ترجمه: آنكه از ياد برد نمازى را يا در وقت آن در خواب باشد بايد كه نماز كند آنگاه كه به ياد آرد؛ خداوند مى فرمايد به پاى دار نماز را براى آنكه به ياد من باشى.]

(تفسير ابوالفتوح رازى ^۱ ، ج 3، ص 498)

۵۸۱.مَن يُحاسَب يُعَذِّب.

۰.ترجمه: هر كه را حساب كنند، عذاب كنند.

(تفسير ابوالفتوح رازى ^۲ ، ج 5، ص 496)

۵۸۲.مَن يَغفِر يَغفِرِ اللّه ُ لَهُ وَمَن يَعفُ يَعفُ اللّه ُ عَنهُ.

۰.ترجمه: هر كه بيامرزد كسى را، خداى تعالى او را بيامرزد و هر كه عفو كند گناهكارى، خداى تعالى او را عفو كند.

(تفسير ابوالفتوح رازى ^۳ ، ج 2، ص 69)

۵۸۳.أَلمُهاجِرُ مَن هاجَرَ مانَهاهُ اللّه ُ عَنهُ.

۰.[ ترجمه: مهاجر آن باشد كه از آنچه خداوند نهى فرموده هجرت كند.]

(تفسير ابوالفتوح رازى ^۴ ، ج 2، ص 19)

۵۸۴.مُهُورُ حُورِ العِينِ قَبَضاتُ الثَّمَرِ وَفِلَقُ الخُبزِ.

۰.ترجمه: كابين حور العين مشتهاى خرما باشد و پاره هاى نان كه به درويش دهند.

(تفسير ابوالفتوح رازى ^۵ ، ج 5، ص 35)

۵۸۵.مَوتُ العالِمِ ثُلمَةٌ فِي الإِسلامِ لا يَسُدُّها شَيءٌ إِلى يَومِ القِيامَةِ.

۰.ترجمه: مرگ عالم، رخنه اى باشد در اسلام و دين كه آن را هيچ چيز نبندد تا به روز قيامت.

(تفسير ابوالفتوح رازى ^۶ ، ج 3، ص 202)

۵۸۶.أَلمُؤَذِّنُونَ أَطوَلُ النّاسِ عِناقاً يَومَ القِيامَةِ.

۰.ترجمه: مؤذّنان، دراز گردن ترين مردمان باشند روز قيامت.

(تفسير ابوالفتوح
رازى ^۷ ، ج 2، ص 183؛ جامع الصغير، ج 2، ص 157)

(تفسير ابوالفتوح رازى ^۱ ، ج 4، ص 572)

۵۷۵.مَن ماتَ وَلَم يَعرِف إِمامَ زَمانِهِ ماتَ مِيتَةً جاهِلِيَّةً.

۰.ترجمه: هر كس كه بميرد و امام زمانه را نشناسد، مردن او مردن جاهلان باشد كه نه در اسلام باشد.

(تفسير ابوالفتوح رازى ^۲ ، ج 1، ص 508)

۵۷۶.مَن مَشَى مَعَ ظالِمٍ فَقَد أَجرَمَ.

۰.ترجمه: هر كه او با ظالم برود، بزهكار شود.

(تفسير ابوالفتوح رازى ^۳ ، ج 2، ص 63؛ جامع الصغير، ج 2، ص 155، با اختلافى)

۵۷۷.أَلمَنّانُ بِما يُعطِي لا يُكَلِّمُهُ اللّه ُ وَلا يَنظُرُ إِلَيهِ وَلا يُزَكِّيهِ.

۰.ترجمه: آن كس كه چيزى بدهد و منّت بر نهد، خداى تعالى با او سخن نگويد و بدو نظر نكند و او را تزكيه نكند.

(تفسير ابوالفتوح رازى ^۴ ، ج 1، ص 466)

۵۷۸.مَن نَذَرَ أَن يُطِيعَ اللّه َ فَليُطِعهُ وَمَن نَذَرَ أَن يَعصِيَهُ فَلا يَعصِهِ.

۰.ترجمه: هر كه نذر كند كه طاعت خداى دارد، بايد تا وفا كند و آن كس كه نذر كند به معصيت كند، بايد تا معصيت نكند.

(تفسير ابوالفتوح رازى ^۵ ، ج 1، ص 550؛ جامع الصغير، ج 2، ص 155)

۵۷۹.مَن نَذَرَ فِيما لا يَملِكُ فَلا نَذرَ لَهُ وَمَن حَلَفَ عَلى مَعصِيَتِهِ فَلا يَمِينَ لَهُ.

۰.ترجمه: هر كه نذر كند بر چيزى كه ندارد، نذرش بر نه افتد و هر كه سوگند خورد چيزى كه معصيت بود، او را سوگند نبود.

(تفسير ابوالفتوح رازى ^۶ ، ج 1، ص 380)

۵۸۰.مَن نَسِيَ صَلوةً أَو نَامَ عَنها فَليُصَلِّها إِذا ذَكَرَها إِنَّ اللّه َ يَقُولُ وَأَقِمِ الصَّلوة
لِذِكرِي.