(تفسير ابوالفتوح رازى ۱ ، ج 5، ص 515 ـ 516)
۱۷۲۹.رسول صلى الله عليه و آله گفت:«در بهشت سريرهايى باشد در غايت بلندى و اقلّ و اكثر طول آن صد ساله و كمتر و بيشتر».
مشركان گفتند: پس چگونه بر آن شوند؟
«سر فرود آرند تا مؤمنان پاى بر آن نهند ايشان را».
(تفسير ابوالفتوح رازى ۲ ، ج 5، ص 516)
۱۷۳۰.روايت است از زِرِّ حُبيش از أُبَىِّ كعب كه رسول صلى الله عليه و آله گفت:«هر كه او سورة الفجر بخواند در ايام عشر، خداى تعالى او را بيامرزد و هر كس در دگر روزها بخواند، او را نورى باشد روز قيامت».
(تفسير ابوالفتوح رازى ۳ ، ج 5، ص 518)
۱۷۳۱.انس مالك روايت كرد كه رسول صلى الله عليه و آله گفت:«هيچ ايّام نيست كه خداى تعالى دوست تر دارد كه بنده در او عمل صالح كند فاضل تر از اين ايّام و روزه هر روزى برابر است به روزه سالى و قيام هر شبى از او به قيام شب قدر».
(تفسير ابوالفتوح رازى ۴ ، ج 5، ص 519)
۱۷۳۲.در خبر است كه رسول را صلى الله عليه و آله گفتند:جوانى است كه از اين ده روز پيوسته روز روزه دارد. او را بخواند و گفت: «چه شنيده اى در فضل اين ايّام؟»
گفت: يا رسول اللّه ! چيزى نشنيده ام. جز آن نيست كه ايّام حج است و حاجيان در اين ايّام در افعال حج باشند. من نيز خواهم كه در چيزى باشم.
گفت: «بشارت باد تو را كه هر كه يك روز از اين ده روز روزه دارد، همچنان باشد كه صد برده آزاد كند و صد شتر قربان كند و صد اسب در راه خدا بر غازيان وقف
كرده؛ چون روز ترويه باشد. و روزه دار چنان باشد كه هزار برده آزاد كرده باشد و هزار شتر قربان كرده و هزار اسب در سبيل خداى وقف كرده و چون روز عرفه باشد روزه دارد، همچنان باشد كه دو هزار برده آزاد كرده باشد و دو هزار شتر قربان كرده و دو هزار اسب وقف كرده بر مجاهدان و دو سال روزه بنويسند او را: يك سال از پيش و يك سال از پس آن».