۱۷۳۶.ابو ايوب روايت كرد كه رسول صلى الله عليه و آله را پرسيدند از شفع و وتر. گفت:«شفع عرفه است و وتر عيد».
(تفسير ابوالفتوح رازى ۱ ، ج 5، ص 521)
۱۷۳۷.عمران بن حُصَيْن از رسول صلى الله عليه و آله روايت كرد كه:«شفع و وتر نماز است، بعضى از آن جفت و بعضى از آن طاق».
(تفسير ابوالفتوح رازى ۲ ، ج 5، ص 521)
۱۷۳۸.مقداد روايت كرد كه رسول صلى الله عليه و آله گفت:«از قوم عاد مردان بود كه چون ايشان را با حيى اى يا قبيله اى خصومتى بودى، يكى از ايشان بيامدى و سنگى عظيم از كوه بكندى بر طول و عرض آن قبيله بياوردى و بر سر ايشان فرو گذاشتى و هلاك كردى ايشان را».
(تفسير ابوالفتوح رازى ۳ ، ج 5، ص 523)
۱۷۳۹.اميرالمؤمنين على (عليه الصلوة والسلام) گفت:يا رسول اللّه ! دوزخ را چگونه آرند؟
گفت: «دوزخ را هفتاد هزار فرشته به هفتاد هزار زمام به عرصه قيامت آرند. جمره اى از جمرات دوزخ به هفتاد هزار زمام به عرصه قيامت آرند. آن گه يك شرار از او پديد آيد كه اگر فرشتگان دفع نكنند، همه اهل جمع را بسوزند. آن گه آن خازنان گويند: يا رسول! بشارت باد تو را كه خداى تعالى گوشت و پوست تو بر آتش حرام كرده است». نزد آن حال گويند: نفسى نفسى، مگر رسول صلى الله عليه و آله كه او گويد: امّتى امّتى».
(تفسير ابوالفتوح رازى ۴ ، ج 5، ص 529)
۱۷۴۰.روايت است از زِرِّ حُبيش از أُبَىِّ كعب كه رسول صلى الله عليه و آله گفت:«هر كه اين سوره بخواند، خداى تعالى او را ايمن كند از خشم خود در روز قيامت».
(تفسير ابوالفتوح رازى ۵ ، ج 5، ص 531)
۱۷۴۱.عبداللّه عبّاس روايت كرد از رسول صلى الله عليه و آله كه او گفت:«روز قيامت هيچ بنده را
رها نكنند كه قدم از قدم بردارد تا از عهده چهار چيز بيرون نيايد: از عمرى كه به چه سر برده، و از مالش كه از كجا كسب كرده، و كجا خرج كرد، و از عملش كه چگونه بدان كار كرد و از دوستى ما كه اهل البيتيم».
