۱۷۵۳.ابو هريره روايت كرد كه رسول صلى الله عليه و آله گفت:«نبايد تا منع كند شما را از آنكه سائل را چيزى بدهيد از آنكه او دست و رنجن زرّين در دست دارد».
(تفسير ابوالفتوح رازى ۱ ، ج 5، ص 549)
۱۷۵۴.زِرِّ حُبيش روايت كرد از عبداللّه مسعود كه رسول صلى الله عليه و آله گفت:«هر كه او سوره «ألَمْ نَشْرَحْ» بخواند، همچنان باشد كه به من آيد و من دلتنگ باشم، مرا دلشاد كند».
(تفسير ابوالفتوح رازى ۲ ، ج 5، ص 549)
۱۷۵۵.ابو سعيد خدرى روايت كرد كه رسول صلى الله عليه و آله گفت:«جبرئيل از خدا پرسيد كه نام محمّد صلى الله عليه و آله به چه بلند كردى؟ گفت: به آنكه نام او را به نام خود پيوستم تا هر كه گويد اشهد ان لا اله الاّ اللّه ، از او مقبول نباشد تا نگويد محمّد رسول اللّه ».
(تفسير ابوالفتوح رازى ۳ ، ج 5، ص 550)
۱۷۵۶.روايت است از أُبَىِّ كعب كه رسول صلى الله عليه و آله گفت:«هر كه سوره و التّين بخواند، خداى تعالى او را دو خصلت بدهد: عافيت و يقين تا در دنيا باشد، و در قيامت به عدد هر كسى كه اين سوره بخواند، او را روزى بنويسد».
(تفسير ابوالفتوح رازى ۴ ، ج 5، ص 552)
۱۷۵۷.ابوذر غفارى روايت كرد كه رسول صلى الله عليه و آله را طبقى انجير آوردند. او در پيش صحابه بنهاد و مى خورد و مى گفت:«بخوريد اگر گويم ميوه اى از بهشت آورده اند، انجير باشد؛ براى آنكه در او استخوان نيست و انجير بواسير را ببرد و نقرس را سود دارد».
(تفسير ابوالفتوح رازى ۵ ، ج 5، ص 552)
۱۷۵۸.انس مالك روايت كرد از رسول صلى الله عليه و آله كه او گفت:«كودك نابالغ تا بالغ شدن و به حدّ كمال رسيدن هر آن طاعتى و خيرى كه كند، مزد آن مادر و پدر را نويسند و هر
آن گناه كه كنند، بر او ننويسند و نه بر پدر و مادرش نويسند. چون به حدّ بلوغ رسد و قلم تكليف بر او برانند، آن دو فرشته كه بر او موكّل اند بفرمايد تا او را نگاه دارند و مسدّد كنند و چون به چهل سال رسد در اسلام، خداى تعالى او را از سه بلا ايمن كند: از جنون و جذام و برص. چون به پنجاه سال رسد، خداى تعالى تخفيف حسابش كند. چون به شصت سال رسد، خداى تعالى توفيق توبه دهد او را. چون به هفتاد رسد، اهل آسمان دوستش دارند. چون به هشتاد رسد، خداى تعالى حسناتش مضاعف كند و سيّئاتش مكفّر. چون به نود سال رسد، گناه مقدّم و مؤخّرش بيامرزد و شفاعت او در اهل البيتش قبول كند. او را اسير اللّه فى ارضه نام كنند. چون به خرفى رسد، خداى تعالى مثال آن عمل كه در تندرستى و تمام عقلى كردى، بنويسد او را و اگر سيّئه كند، بر او ننويسد».
