(تفسير ابوالفتوح رازى ^۱ ، ج 5، ص 565)

۱۷۷۰.رسول عليه السلام گفت:« «عَمَّ يَتسائلون»^۲ بياموزيد و «ق وَالْقُرْآنِ الَْمجِيدِ»^۳ و «وَالسَّماءِ ذاتِ الْبُرُوجِ»^۴«وَالسَّماءِ وَالطّارِقِ»^۵ كه اگر شما بدانيد كه در اين سوره ها چه فضيلت و ثواب است، آنچه در دست داريد رها كنيد و به تعليم و حفظ اين سوره ها مشغول شويد و بدين سوره ها جمله گناه بيامرزد، الاّ شرك به خداى و بدانيد كه سورة الملك مجادله كند روز قيامت از خداوندش و استغفار كند براى او از گناه».

(تفسير ابوالفتوح رازى ^۶ ، ج 5، ص 565)

۱۷۷۱.زِرِّ بن حُبيش روايت كرد از أُبَىِّ كعب كه رسول صلى الله عليه و آله گفت:«هر كه او سوره لم يكن بخواند، روز قيامت با خير البريّه باشد در سفر و اقامت».

(تفسير ابوالفتوح رازى ^۷ ، ج 5، ص 565)

۱۷۷۲.انس مالك گفت رسول صلى الله عليه و آله أُبَىِّ كعب را گفت:«خداى تعالى مرا فرمود تا اين سوره بر تو خوانم».
أُبَىِّ كعب گفت: يا رسول اللّه ! خداى نام من برد؟ گفت: آرى، أُبَىِّ كعب بگريست.

(تفسير ابوالفتوح رازى ^۸ ، ج 5، ص 565)

۱۷۷۳.روايت است از على بن موسى الرضا عليه السلام از پدرانش از اميرالمؤمنين على (عليه الصلوة والسلام) كه رسول صلى الله عليه و آله گفت:«هر كه او اين سوره چهار بار بخواند، همچنان باشد كه جمله قرآن خوانده».

(تفسير ابوالفتوح رازى ^۹ ، ج 5، ص 567)

۱۷۶۷.ابو هريره روايت كرد از رسول صلى الله عليه و آله كه گفت:«هر كه در شب قدر نماز كند از سر ايمان و احتساب، خداى تعالى گناهان گذشته او بيامرزد».

(تفسير ابوالفتوح رازى ^۱ ، ج 5، ص 561)

۱۷۶۸.عبداللّه عبّاس گفت:از رسول صلى الله عليه و آله شنيدم كه گفت: «چون شب قدر باشد، خداى تعالى جبرئيل را گويد با كوكبه فرشتگان به زمين رود، او لواى سبز دارد و لو ابر بام كعبه زند و او را سيصد هزار پَر باشد. دو پَر است كه جز اين شب باز نكند. اين پَرها را برافراشد، از مشرق تا به مغرب بپوشد. آن فرشتگان مى روند در هر جاى و سلام مى كنند بر قائمى و قاعدى و نماز كنى و ذاكرى، و دست در دست ايشان مى نهند و بر دعاى ايشان آمين مى كنند. چون صبح برآيد، جبرئيل ندا كند كه خداى تعالى با حوائج امّت محمّد صلى الله عليه و آله چه كرد؟ گويند: نظر كرد به ايشان و ايشان را بيامرزند و عفو كرد، الاّ چهار كسى: مدمن خمر را، و آن را كه عاق باشد در مادر و پدر، و قاطع رحم را، و جاودگر را».

(تفسير ابوالفتوح رازى ^۲ ، ج 5، ص 562)

۱۷۶۹.روايت است از سعيد مسيّب از ابو درداء كه رسول صلى الله عليه و آله گفت:«اگر مردمان بدانستندى كه در اين سوره چه منتقبت و فضيلت است، اهل و مال رها كردندى و اين سوره بياموختندى».
مردى از خزاعه گفت: يا رسول اللّه بگو تا در اين سوره چه ثواب بود خواننده را؟
رسول صلى الله عليه و آله گفت: «اين سورتى است كه هيچ منافق نخواند و نه آن كسى كه در دل او شكّى باشد». آن گه گفت: «به خداى تعالى كه فرشتگان مقرّب اين سوره خوانند، از آن گه كه خداى فرو فرستاد و از قرائت اين سوره فاتر نشوند و هيچ بنده نباشد كه سوره بخواند به شب و الاّ خداى تعالى فرشتگان را بفرستد تا او را نگاه دارند در دين و دنيا و او را دعا كنند به رحمت و مغفرت. اگر به روز بخواند، چندان ثواب
دهند او را كه روشنايى روز بدو رسد و تاريكى شب».