۱۸۵۱.اميرالمؤمنين على عليه السلام مى گفت:حَسبِيَ مِنَ الطَّعَامِ ما يُقِيمُ ظَهري وَلا يَمنَعُنِي عَن عِبادَةِ رَبِّي.

۰.ترجمه: مرا از طعام آن قدر بس كه پشت من راست دارد و مرا از عبادت خداى تعالى (جلّ جلاله) باز ندارد.

(تفسير ابوالفتوح رازى ^۱ ، ج 1، ص 240)

۱۸۵۲.ابو داوود السّبيعى روايت كرد از ابو عبداللّه الجدلىّ كه اميرالمؤمنين على عليه السلامگفت:«يا ابا عبداللّه ! تو را خبر دهم به حَسنتى كه هر كه آن حسنه كند، به بهشت شود و او را به از آن بدهند و به سيّئتى كه هر كه آن سيّئه بكند، دوزخ شود و هيچ عملى به آن قبول نكنند از او؟»
گفتم: يا اميرالمؤمنين! آن چيست؟
گفت: أَلحَسنَةُ حُبُّنَا أَهلَ البَيتِ وَالسَّيِّئَةُ بُغضُنا.

۰.ترجمه: حسنه، دوستى ما است كه اهل البيتيم و سيّئه، دشمنى ماست.

(تفسير ابوالفتوح رازى ^۲
، ج 4، ص 181)

۱۸۵۳.حضرت اميرالمؤمنين على (صلوات اللّه و سلامه عليه) فرمود كه:أَلدُّنيا دارُ مَمَرٍّ وَالآخِرَةُ دارُ مَقَرٍّ فَخُذُوا مِن مَمَرِّكُم لِمَقَرِّكُم وَلا تَهتِكُوا أَستَارَكُم عِندَ مَن لا يَخفى عَلَيهِ أَسرَارُكُم.

۰.ترجمه: دنيا رهگذر است و آخرت قرارگاه. از ممرّتان زادى برگيريد براى مقرّتان و پرده خود مدريد نزديك آنكه سرّ شما برو پوشيده نيست.

(تفسير ابوالفتوح رازى ^۳ ، ج 4، ص 522)

۱۸۵۴.اميرالمؤمنين گفت:رُدَّ الحَجَرَ مِن حَيثُ أَتاكَ فَإِنَّ الشَّرَّ لا يَدفَعُهُ إِلاَّ الشَّرُّ.

۰.ترجمه: سنگ هم به آن راه كه آمده باشد، باز فرست كه شرّ را دفع نكند الاّ شرّ.

(تفسير ابوالفتوح رازى ^۱ ، ج 1، ص 270)

۱۸۴۷.اميرالمؤمنين عليه السلام گفت:جَلَّ أَن يَحوِيَهُ مَكَانٌ وَهُوَ فِي كُلِّ مَكَانٍ بِغَيرٍ مُمَاسَّةٍ وَلا مُجَاوَرَةٍ وَيُحِيطُ عِلماً بِما فِيها وَلا يَخلُو شَيءٌ مِنها مِن تَدبِيرِهِ.

۰.ترجمه: او از آن متعالى است كه در مكان باشد و هيچ مكان از او خالى نيست نه به مماست و مجاورت؛ بل به معنى علم.

(تفسير ابوالفتوح رازى ^۲ ، ج 1، ص 297)

۱۸۴۸.اميرالمؤمنين على عليه السلام گفت:أَلحاسِدُ مَغتاظُ عَلى مَن لا ذَنبَ لَهُ.

۰.ترجمه: حاسد خشمناك است بر آن كس كه او را گناهى نباشد.

(تفسير ابوالفتوح رازى ^۳ ، ج 1، ص 181 و 780)

۱۸۴۹.اميرالمؤمنين على (عليه الصلوة والسلام) گفت:حُبِّبَ إِلَيَّ مِن دُنيَاكُم ثَلاثٌ إِطعامُ الضَّيفِ وَالصَّومُ بِالصَّيفِ وَالضَّربُ بِالسَّيفِ.

۰.] ترجمه: سه چيز از دنياى شما نزد من دوست داشتنى است: طعام دادن به ميهمان و روزه تابستان و شمشير زدن (در راه خدا). [

(تفسير ابوالفتوح رازى ^۴ ، ج 5، ص 445)

۱۸۵۰.در كلام اميرالمؤمنين است:أَلحُرُّ عَبدٌ ما طَمَعَ وَالعَبدُ حُرٌّ إِذا ما قَنَعَ.

۰.ترجمه: آزاد بنده است، تا در بند طمع است و بنده آزاد است، تا در سَعت قناعت است.

(تفسير ابوالفتوح رازى ^۵ ، ج 1، ص 539)