۱۸۹۵.صادق عليه السلام گفت:أَلوَصِيَّةُ حَقٌّ عَلى كُلِّ مُسلِمٍ.

۰.[ ترجمه: وصيت كردن بر هر مسلمانى لازم است. ]

(تفسير ابوالفتوح رازى ^۱ ، ج 1، ص 278)

۱۸۹۶.اميرالمؤمنين على عليه السلام گفت:أَليَأسُ حُرٌ وَالرَّجاءُ عَبدٌ.

۰.ترجمه: نوميد، آزاد است و اميد، بنده است.

(تفسير ابوالفتوح رازى ^۲ ، ج 1، ص 539)

۱۸۹۷.از صادق عليه السلام روايت كرده اند كه او گفت:يَومُ الغَدِيرِ عِيدُ اللّه ِ الأَكبَرُ وَما بَعَثَ اللّه ُ نَبِيّاً إِلاّ عَرَّفَهُ حُرمَتَهُ وَإِنَّهُ عِيدٌ فِي السَّماءِ وَفِي الأَرضِ.

۰.ترجمه: روز غدير عيد خداست عيد بزرگ تر و خداى تعالى هيچ پيغمبر را نفرستاد الاّ او را معلوم كرد حرمت اين روز.

(تفسير ابوالفتوح رازى ^۳ ، ج 2، ص 195)

۱۸۹۸.عياشى روايت كرد از صادق عليه السلام كه گفت:أَليَومَ يَئِسَ الَّذِينَ كَفَرُوا مِن دِينِكُم إِذ لَم يُهمِلهُ الرَّسُولُ فَلا تَخشَوهُم فِي مُتابِعَتِنا أَهلَ البَيتِ وَاخشَونِي فِي تَركِ المُتابعَةِ اليَومَ أَكمَلتُ لَكُم دِينَكُم بِإِقامَةِ حافِظَهِ وَأَتمَمتُ عَلَيكُم نِعمَتِي بِوِلايَتِنا وَرَضِيتُ لَكُمُ الإِسلامَ دِيناً أي تَسلِيمَ النَّفسِ لِأَمرِنا.

۰.ترجمه: امروز كافران نوميد شدند از دين شما؛ چون رسول صلى الله عليه و آله آن را مهمل فرو نگذاشت. از ايشان مترسى در متابعت ما كه اهل البيتيم و از من بترسى در ترك متابعت. امروز دينتان تمام كردم به اقامت نگهبانش و نعمت بر شما تمام كردم به ولايت اهل البيت و دين اسلام از شما پسنديدم كه تسليم نفس است فرمان ما را.

(تفسير ابوالفتوح رازى ^۴ ، ج 2، ص 97 ـ 98)

۰.ترجمه: به آن خدايى كه در زير زمين دانه شكافد و در رحم صورت نگارد كه اگر مخدوه دو تا كنند و يا برگردانند و مرا بر آنجا نشانند، حكم كنم اهل تورات را به تورات، و اهل انجيل را به انجيل، و اهل زبور را به زبور، و اهل قرآن را به قرآن. به آن خدايى كه در زمين دانه شكافد و در رحم صورت نگارد كه هيچ مرد نيست از قريش كه استره بر سر او برود و الاّ من دانم در حقّ او آيتى كه او را به بهشت برد يا به دوزخ.

(تفسير ابوالفتوح رازى ^۱ ، ج 3، ص 64)

۰.مردى برخاست و گفت: آيت تو كدام است يا اميرالمؤمنين؟ گفت: «أَفَمَن كانَ عَلى بَيِّنَةٍ مِن رَبِّهِ وَيَتلُوهُ شاهِدٌ»^۲ .

۱۸۹۳.اميرالمؤمنين على عليه السلام به مرگ مبالات نمى كرد و مى گفتى:وَاللّه َ لا اُبالِي وَقَعَ المَوتُ عَلَيَّ أَم وَقَعَتُ عَلَى المَوتِ.

۰.ترجمه: به خداى كه باك ندارم اگر من بر مرگ افتم و اگر مرگ بر من افتد.

(تفسير ابوالفتوح رازى ^۳ ، ج 1، ص 160)

۱۸۹۴.در خبر است كه مردى با اميرالمؤمنين على عليه السلام در حرب صفين بود. او را گفت:يا اميرالمؤمنين! خبر ده ما را از رفتن ما به شام و قضا و قدر خداى بود يا نه؟
گفت: وَاللّه ُ ما هَبَطنا وادِياً وَلا عَلَونا تَلعَةَ وَلا وَطِيناً مَوطِئاً إِلاّ بِقَضاءِ مِنَ اللّه ِ وَقَدَرِهِ.

۰.ترجمه: به خداى قسم! هيچ بلندى برنشديم و هيچ نشيب فرود نيامديم و پاى بر هيچ جاى ننهاديم، الاّ به قضا و قدر خدا.

(تفسير ابوالفتوح رازى ^۴ ، ج 1، ص 437)