۲۲۳.امام صادق عليه السلام ـ درباره اين سخن خداوند:«اى پروردگار ما! در دنيا به ما نيكى دِه و در آخرت نيز نيكى» ـ : [يعنى] خشنودى خدا و بهشت در آخرت، و اخلاق خوش در دنيا.
۲۲۴.الكافى ـ به نقل از عبد اللّه بن سنان ـ :امام صادق عليه السلام فرمود: «مستحب است كه ميان رُكن و حَجَر بگويى: بار خدايا! در دنيا به ما نيكى ، و در آخرت نيز نيكى عطا فرما، و ما را از عذاب آتش ، نگه دار ».
امام عليه السلام فرمود: «فرشته اى گماشته شده مى گويد: آمين!».
۲۲۵.صحيح مسلم ـ به نقل از ابو هريره ـ پيامبر خدا صلى الله عليه و آله هميشه مى فرمود:بار خدايا! دين مرا كه مايه نگهدارى كار من است، برايم اصلاح فرما و دنيايم را نيز كه زندگى من در آن است، برايم اصلاح كن.
۲۲۶.الأمالى طوسى ـ به نقل از ابو برده اَسلَمى از پدرش ـ :پيامبر خدا ، پس از خواندن نماز صبح، با صداى بلند ، طورى كه يارانش بشنوند ، سه بار مى گفت: «بار خدايا»! دين مرا كه مايه مصونيت من قرارش داده اى، برايم اصلاح فرما».
سه بار مى گفت: «بار خدايا! دنياى مرا كه معاش مرا در آن قرار داده اى ، برايم اصلاح فرما».
سه بار مى گفت: «بار خدايا! آخرت مرا كه بازگشتم را به آن قرار داده اى ، اصلاح كن».
سه بار مى گفت: «بار خدايا! من از خشم تو به خشنودى تو پناه مى برم، و از كيفر تو به گذشتت پناه مى برم».
سه بار هم مى گفت: «بار خدايا! من از تو به تو پناه مى برم. آنچه را تو عطا كنى ، چيزى مانعش نمى شود، و آنچه را تو ندهى ، كس نمى تواند عطايش كند، و توانگرىِ توانگر در برابر توبه به كارش نمى آيد».
